Doświadczenia wyniesione z dzieciństwa mają ogromny wpływ na to, jaką jesteś mamą i czy w ogóle potrafisz cieszyć się z macierzyństwa. Warto je przywołać i choć na chwilę znów poczuć się dzieckiem. Skoro zostałaś matką albo wkrótce nią będziesz, czas pożegnać się z własnym dzieciństwem – to naturalna kolej rzeczy. Ale jednak narodziny dziecka to czas, kiedy możesz sama poczuć się jak dziecko. W tym właśnie okresie wiele kobiet przeżywa swoisty powrót do przeszłości – ożywają wspomnienia dotyczące relacji z własnymi rodzicami i związane z tym dawne pragnienia. To bardzo ważne doświadczenia, dlatego przyjrzyj im się uważnie. Zgodnie z tym, co twierdzi Bertrand Cramer, wybitny psychoanalityk i psychiatra dziecięcy, początki Twojego życia mają ogromny wpływ na to, co wydarzy się między Tobą a Twoją pociechą w ciągu najbliższych kilku, a nawet kilkunastu lat! Warto więc zrozumieć własne dzieciństwo - pozwala to uniknąć poważnych błędów i powtórzenia negatywnych doświadczeń ze swojej przeszłości. Wspomnienia uczą... Agnieszka była zdziwiona, że gdy zaszła w ciążę, zaczęła śnić, że sama jest dzieckiem. Potem, gdy jej maleństwo było już na świecie, często przypominały jej się wydarzenia do tej pory ukryte gdzieś głęboko w zakamarkach pamięci. „Nagle przed oczami stawała mi scena, kiedy wtulam się w mamy spódnicę, gdy przychodzą goście – wspomina. – Czułam wyraźnie zapach i miękkość materiału. Albo ni z tego ni z owego przypominało mi się wrażenie, kiedy leżę w łóżeczku owinięta w ciasny kocyk i bardzo razi mnie światło”. Takie fragmentaryczne wspomnienia nie są pozbawione znaczenia. Przygotowują kobietę do macierzyństwa – pomagają zrozumieć, co czuje dziecko i wyczulają na jego potrzeby. Być może nieraz dziwisz się, dlaczego Twój partner nie dostrzega, iż muzyka gra zbyt głośno,...

Zawsze cierpliwa i radosna – taką mamę pokazuje telewizja i popularne poradniki. I choć matki rzeczywiście mają w sobie mnóstwo czułości dla swoich dzieci, pojawiają się uczucia, o których wstydzą się mówić. Wiele z nich czasem krzyczy w myślach: „Mam już dość!”. Macierzyństwo miało być cudownym przeżyciem, najwspanialszym doświadczeniem, jakie Cię w życiu spotyka. I rzeczywiście czujesz się szczęśliwą mamą, a Twoje maleństwo sprawia Ci ogromną radość. Być może nigdy nie przypuszczałaś, że potrafisz kochać tak bardzo. Jesteś przekonana, że dla swojego dziecka mogłabyś zrobić dosłownie wszystko. Takie przeżycia towarzyszą niemal wszystkim matkom. Są jednak chwile, kiedy pojawiają się niepokojące myśli i uczucia dotyczące dziecka i macierzyństwa. Kobieta jest tym na ogół zdumiona, zawstydzona i przerażona, bo nikt jej nie uprzedził, że obok czułości i miłości, może przeżywać także żal, złość, urazę a nawet nienawiść. Wydaje jej się, że wszystkie inne mamy świetnie sobie radzą i tylko ona jedna nie może czasem wytrzymać ze swoim maluchem. Ale to nieprawda. „Żałowałam, że urodziłam dziecko” „Przez kilkanaście dni po porodzie wcale nie czułam się szczęśliwa. Wręcz przeciwnie. Ciągle płakałam i myślałam, że sobie nie radzę – ze sprzątaniem, praniem, prasowaniem, gotowaniem i w dodatku z opieką nad Olą. Nie wiedziałam, jak ją przewijać, jak karmić, jak nosić. Załamywało mnie to. Gdy patrzyłam, jak śpi, ogarniała mnie fala czułości, ale gdy budziła się z płaczem i nie mogłam jej uspokoić, szybko robiłam się na nią wściekła, a potem z bezsilności płakałam razem z nią. Chwilami żałowałam, że ją urodziłam.” Magda, mama 4-miesięcznej Oli. Już kilka dni po porodzie młode mamy stwierdzają: „Nie dam rady”. Takie gwałtowne załamanie następujące w tym czasie...

Czy łatwo podjąć decyzję o macierzyństwie, gdy w zawodzie aktora przerwa czasem oznacza koniec kariery, Daria Widawska opowiada Monice Kotowskiej. – Myślałam, że rozpędzasz się w życiu. Rola w „Magdzie M.”, udział w „Tańcu z gwiazdami”. Teraz grasz w serialu „39 i pół”. A tu nagle przerwa. Dziecko. Przestraszyłaś się ciąży? Daria Widawska: Lęk czułam tylko raz, przed rozmową z producentami „39 i pół”. Niedługo po tym, jak podpisałam kontrakt, okazało się, że zawarłam też drugi. I to na całe życie. Zawsze byłam bardzo obowiązkowa i to krótkie, radosne dla mnie zdanie: „Jestem w ciąży”, mogło oznaczać jednocześnie, niestety: „Sprawiam ludziom kłopot”. Umówiłam się na spotkanie z producentką serialu – Justyną Pawlak. Wysłuchała mnie i spytała: „A ty, tak w ogóle, to się dobrze czujesz?”. Nie wiem, jak ona to robi, ale po pięciu minutach miała dwa pomysły na rozwiązanie sprawy. Jej spokój pozwolił mi uwierzyć, że może się udać. Wyliczyłyśmy dni zdjęciowe, zaparłyśmy się. I się udało. A tak poza tym ciąża i dziecko to nie przerwa tylko właśnie rozpęd, jakiego nigdy nie zaznałam. – To takie proste? Urodzisz i po paru miesiącach wrócisz do pracy? Nikt nie zajmie Twojego miejsca? Daria Widawska: Rok temu zadzwoniła do mnie Agnieszka Wosińska. Była w ciąży, pytała, czy mogę grać za nią rolę w spektaklu. Miałam tydzień na przygotowanie sztuki. Tekstu nauczyłam się w trzy dni, choć jestem godzinę i dwadzieścia minut non stop na scenie. A kiedy Agnieszka urodziła, zadzwoniłam do niej: „Agunia, jak tylko będziesz chciała wrócić, wracasz”. Tak się dzieje, to jest dla mnie naturalne. Ale też rozumiem, co znaczy mieć w zawodzie przerwę. Osiem lat temu skończyłam Akademię Teatralną. Jako wolny strzelec związałam się z warszawskim teatrem Scena...