Dziwię się niektórym matkom, że tak się dwoją i troją i miotły z rąk nie wypuszczają. Jak ich to nie męczy? A przy dzieciach to i tak czysto nie będzie, więc po co się tak wysilać. Zawsze wszystkim powtarzam – od brudu jeszcze nikt nie umarł.  Od brudnej podłogi dzieci będą zdrowsze Mam taką zasadę, że sprzątam wtedy, kiedy już wstyd gości przyjąć. Zwykły rozgardiasz, pełny zlew, jakieś zacieki w kuchni – to wszystko normalka i nie ma sensu sobie żył wypruwać, bo i tak lśniąco nie będzie. Na bluzce plam nie widać, to można ponosić jeszcze ze dwa dni, pralka u nas chodzi tylko w weekendy. Podłogę myję, jak już się zacznie lepić, a to zwykle trwa parę tygodni. Odkurzanie – jak mi się przypomni. O wyparzaniu garnków i talerzy nie ma mowy, jeszcze nie oszalałam. Butelek też nigdy nie wyparzałam i dzieci mam odporniejsze. Przy dzieciach nie mam zamiaru przeginać, bo z tego tylko choroby się biorą. Mam przykłady: syn szwagierki, córki koleżanek – non stop katary i inne paskudztwa. No i wszystkie dzieci to teraz alergicy, astmatycy i Bóg wie co jeszcze, bo rodzice chcą je trzymać w jakiejś sterylnej bańce. Żal mi tylko tych maluszków. Moje ostatnio chorowały może z rok temu. Chciałam zaapelować do kobiet, żeby nie przesadzały! My w wakacje taplamy się w błocie, a w zimie liżemy śnieg. I żyjemy, w dodatku zdrowo. Pozdrawiam! Marlena Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania.  Zobacz też: Alergia na pyłki brzozy Objawy alergii u dziecka Jak często kąpać dziecko? To zależy od wieku

Droga Redakcjo, często poruszacie temat pracy młodych matek, więc postanowiłam napisać o tym z mojej perspektywy. Nie zawsze jest tak, że kobieta marzy o powrocie do pracy. Nie każda ma w ogóle gdzie wracać. Jeśli sytuacja finansowa jest stabilna, mąż staje na wysokości zadania i zabezpiecza rodzinę, to ja nie widzę sensu, żeby jeszcze żona pracowała. Przecież ucierpi na tym dom i dziecko. Niestety mój mąż zaczął na mnie naciskać i nie wiem, jak mu to przetłumaczyć. Mąż wygania mnie z domu do pracy Mój Paweł zawsze był zaradny, nigdy nie musiałam pracować. Mam tylko średnie wykształcenie i kilka kursów sekretarskich, nic specjalnego. Ale nie martwiłam się swoimi kwalifikacjami, wolałam skupić się na prowadzeniu domu. Jak urodziła się Majeczka, to oczywiście z nią zostałam. Teraz jednak mąż ubzdurał sobie, że powinnam wyjść z domu i zacząć się rozwijać. Jego zdaniem siedzenie w czterech ścianach mi nie służy. Na pewno nie chodzi o pieniądze, bo mamy ich pod dostatkiem. On uważa, że nie ma ze mną o czym rozmawiać, bo mówię tylko o pieluchach i oglądam programy TV dla dzieci. To wcale nieprawda. Powiedział, że muszę zacząć robić coś dorosłego i bywać wśród ludzi. Zapytałam go, jaką pracę mi proponuje, bo przecież nie mam żadnego doświadczenia. Odparował, że mogłabym zacząć od sprzątania biur albo iść do call center. Zrobiło mi się bardzo przykro. Przecież w domu dbam o wszystko, nasza córeczka jest zadbana i ma mamę obok siebie, a on woli, żebym u kogoś sprzątała! To upokarzające, nudne i bez sensu. Poza tym po co dawać małą do przedszkola, jak ja mogę z nią być? Nie wiem, co robić i jak z nim rozmawiać. Praca zawodowa nie jest wcale moim marzeniem, wolę być panią domu, mnie tak jest dobrze. Izabela Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i...

Kiedy moi synkowie byli mali, to jakoś tak naturalnie to wychodziło, że idziemy razem do przebieralni rodzinnej albo do damskiej toalety w centrum handlowym. Teraz jest trudniej, bo mają już po 11 lat, ale nie zamierzam niczego zmieniać. Nie puszczę synów samych do męskiej toalety Chciałam poruszyć temat przebieralni i publicznych toalet, bo ostatnio głośno jest o przypadkach napaści i ataków na nieletnich. W moim mieście już słyszałam o dwóch takich sytuacjach. Moi bliźniacy są bardzo ufni, nieśmiali i delikatni, dlatego te przypadki zawsze wywołują u mnie lęk. Boję się o swoje dzieci, bo w dzisiejszym świecie czyha na nie wiele niebezpieczeństw, z którymi mogą sobie nie poradzić. Wychowuję synów sama, więc muszę myśleć o wszystkim. Ja przyjęłam zasadę, że nie puszczam synów samych nigdzie, dopóki nie skończą przynajmniej 16 lat. Na razie są nieporadni i nie umieliby się obronić, gdyby jakiś dziad zaczął ich nagabywać. Na basenie zawsze idą ze mną do damskiej przebieralni, chociaż już nieraz zdarzyło nam się, że panie próbowały nas wypraszać. Fakt, chłopcy są duzi, wyrośnięci, wyglądają na 14-latków, ale przecież nie przychodzą tam podglądać tych wszystkich pań w podeszłym wieku. One chyba sądzą, że są dla moich chłopców takie atrakcyjne. Myślałby kto. Po drugie jak jesteśmy gdzieś w trasie albo w galerii handlowej, zawsze chodzimy razem do damskiej toalety. Nie obchodzi mnie, jak krzywo na nas patrzą. Wiadomo, co w takich publicznych przybytkach może się wyrabiać? Każdy może tam wejść i podstępem podejść biedne dziecko.  Polecam wszystkim taką ostrożność. Bo to żadna paranoja, tylko zdrowy rozsądek i troska o własne dzieci. Marta Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub...