Magda pochodziła z profesorskiej rodziny z tradycjami. Jej tata był historykiem, jak przedtem jego ojciec i dziadek. Wychowała się w tchnącym powagą mieszkaniu, które szczęśliwie ocalało z pożogi wojennej, mając bogatą bibliotekę do dyspozycji. Nie czuła się zobowiązana, by z niej korzystać, a jak ktoś wspomniał, że powinna kontynuować rodzinną tradycję i studiować historię, dostawała autentycznych dreszczy. Była niepoważną trzpiotką, uwielbiała dobrą zabawę, zmieniała chłopaków jak rękawiczki. Ciągle i ciągle. Rodzice, wpatrzeni w swoją jedynaczkę, martwili się, co z niej wyrośnie, jakby już nie była wystarczająco dorosła. Nie przyjmowali do wiadomości, że ich Magda jest stylistką paznokci, twierdzili, że to przejściowa fanaberia i nakłaniali ją do podjęcia studiów, najlepiej historycznych, na wydziale ojca-profesora. – Bez przerwy trują mi głowę, jakby nie mieli własnego życia do uporządkowania, traktują mnie tak, bo nie spełniam ich oczekiwań – mówiła z zaciekłością w głosie. Moje paznokcie traktowała na szczęście o wiele łagodniej, więc bez lęku oddawałam się w jej zręczne ręce. Chodziłam do niej regularnie, była znakomita w swoim fachu, no i lubiłam jej opowieści. Pewnego dnia zastałam ją bardzo zdenerwowaną. Zdradziła mi największe rodzinne sekrety – Odwołałam wszystkie klientki w tym tygodniu, ale dla pani zrobiłam wyjątek, chciałabym porozmawiać. Pani tak dobrze zawsze mnie rozumiała. Mam straszny problem. Ojciec mi umarł. Ot tak, po prostu. Złożyłam stosowne kondolencje, wysłuchała ich, kręcąc głową. – Jego śmierć była niespodziewana, nie mogę się z nią pogodzić, ale w tym jest coś więcej. Jestem winna, bo nie powiedziałam, do końca trzymałam buzię na kłódkę. Ja też wiedziałam o Basi, ale udawałam, jak rodzice. Gdybym chociaż dała do zrozumienia, że wiem, iż...

Weź to zdjęcie, Jacusiu – mówił z trudem, widziałem grymas bólu na jego twarzy. – Jesteś na nim ze swoim braciszkiem bliźniakiem. Zostaliście rozdzieleni w domu dziecka. Gdy ciebie adoptowaliśmy, on już był z inną rodziną. – To naprawdę mój brat? Dlaczego mówisz mi o tym dopiero teraz? – Wybacz mi, już dawno miałem ci o tym powiedzieć… – tata był bardzo wzruszony – ale najpierw byłeś za mały, a potem było tyle innych spraw, że tę odkładałem na później. Przepraszam. – Ten bliźniak jest do mnie niepodobny – zdziwiłem się. – Tak się często zdarza – powiedział ojciec. – znajdź go, we dwóch będzie wam raźniej. Ma na imię Jan. O ile wiem, dostał takie samo zdjęcie. Niespełna miesiąc po tej rozmowie tata zmarł. Ja schowałem fotografię i… zapomniałem o sprawie. Fatalna zabawa Pracowałem w firmie transportowej jako kierowca. Dostaliśmy zaproszenie na bankiet z okazji dwudziestolecia PRL-u, jak w skrócie nazywaliśmy Przedsiębiorstwo Robót Leśnych. Poszedłem z moją żoną, która w przeciwieństwie do mnie umiała i lubiła tańczyć. Ani się obejrzałem, jak Mariolę otoczył wianuszek chętnych, by porwać ją na parkiet. Przebierała w partnerach jak w ulęgałkach. Około północy byłem już mocno zmęczony, we łbie huczało mi jak na łodzi podczas sztormu. Szczęśliwie zabawa dobiegała końca. Próbowałem wśród tańczących odnaleźć żonę, ale nigdzie jej nie zauważyłem. – Nie widziałaś Mariolki? – spytałem Jolkę, która akurat zeszła z parkietu. – Pewnie gdzieś tam pląsa – odpowiedziała z zazdrością. Usiadłem na ławie w pobliżu tańczących. Po kilku minutach Mariola wyłoniła się z tłumu zdyszana i czerwona na twarzy, ale uśmiechnięta od ucha do ucha. Za nią szedł Mirek, pracownik leśny. Właściwie go nie znałem, facet miał jednak opinię takiego, co bzyka wszystko, co chodzi, poza...

Mieliście kiedyś wrażenie, że właśnie trafił was piorun? W jednej chwili siedzisz sobie szczęśliwa, z jasną wizją przyszłości – a w następnej jesteś tylko kupką popiołów na pogorzelisku swojego życia. To był spokojny, pogodny dzień. Siedziałam w kawiarni, czekając na siostrę. Malina była ode mnie starsza tylko o trzy lata, ale zachowywała się jak moja matka. Pilnowała, krytykowała. Nawet głos miała podobny. Kiedy stały obok siebie i patrzyły na mnie z potępieniem, miałam wrażenie, że to jedna osoba w dwóch ciałach. No więc siedziałam, wystawiając twarz do słońca. Ciepło wnikało we mnie, a ja czułam się taka szczęśliwa. – Mówiłam, że on to nic dobrego? Mówiłam. I teraz mam dowód. Głos Maliny wyrwał mnie z błogostanu. Otworzyłam oczy. Siostra sadowiła się na krzesełku po drugiej stronie stolika. Jej mina była majstersztykiem: jednocześnie zmartwiona i uradowana, pełna współczucia i złośliwa. Kocham siostrę, bo wiele mi w życiu pomogła, ale czasami wzbudzała we mnie niechęć. Jak właśnie w tej chwili. – O czym mówisz? – O Darku, a o kim innym. Skrzywiłam się. Malina nie lubiła mojego męża. Kiedyś razem z mamą próbowały nie dopuścić do tego, bym za niego wyszła. Ale siedem lat małżeństwa udowodniło, że to ja mam rację. Mama w końcu poddała się i zaakceptowała zięcia, ale Malina wciąż czekała na jakieś straszne rzeczy, które Darek mi zrobi. Bo jego dziadkowie pochodzili z Kenii. Cóż, jak sięgnąć wystarczająco głęboko, to przodkowie wszystkich ludzi pochodzili z Afryki. – On cię zdradza. Przyłapałam go – powiedziała Malina i położyła na stoliku zdjęcie zrobione z oddali. Ale z pewnością był na nim mój mąż całujący blondynkę. A konkretnie Iwonę, koleżankę z pracy. Wysunęłam dłoń z jego ręki i odwróciłam twarz Jak działa piorun? Najpierw oślepia mózg, więc nie...