Ty nie chcesz, żeby dziecko jadło słodycze, a on ciągle kupuje mu cukierki. Ty wprowadzasz jakąś zasadę, a on pozwala dziecku ją łamać. Czujesz się sfrustrowana brakiem wspólnego frontu, dochodzi między wami do coraz częstszych kłótni na tematy związane z dzieckiem i kryzys w związku złowrogo czai się za zakrętem.  Bycie rodzicem oznacza podejmowanie wielu poważnych decyzji , począwszy od tego, co dziecko powinno jeść (a czym zdecydowanie nie będziemy go karmić), o której będzie chodziło spać, po kwestie związane z jego zdrowiem (szczepienia, wybór lekarza, suplementy itd.) i metodami wychowawczymi (jaki system kar i nagród? Gdzie stawiamy granice?). W idealnym świecie rodzice podejmowaliby wszystkie te decyzje wspólnie i w pełnej zgodzie, w prawdziwym życiu jednak między mamą a tatą często dochodzi do kłótni na tym tle.  Różnice w podejściu do wychowania dziecka są naturalne Ty i twój mąż pochodzicie z różnych rodzin i różnych środowisk. To naturalne, że możecie różnić się w podejściu do wychowywania dzieci i funkcjonowania rodziny , nie zadręczaj się więc tym, że pojawiają się między wami problemy na tym tle. Nie oznacza to jednak, że nie należy nic z tym zrobić. Trudno jest z wyprzedzeniem ustalić wszystkie zasady, bo większość kwestii związanych z opieką i wychowaniem dziecka pojawia się dopiero po jego pojawieniu się na świecie. Wcześniej nawet nie byliście świadomi ogromu decyzji, które przyjdzie wam – jako rodzicom – podjąć. To ważne jednak, żeby rodzice doszli do porozumienia w sprawach związanych z dzieckiem – jest to kluczowe nie tylko dla związku, ale – być może przede wszystkim – dla dziecka, które widząc, że rodzice tworzą zgrany zespół, i żadne z nich nie podkopuje autorytetu drugiego rodzica, ma poczucie bezpieczeństwa. Czasami osiągnięcie pełnego porozumienia w kwestiach dotyczących wychowania dziecko jest...

Kłótnie małżeńskie to rzeczywistość wielu z nas. Specjaliści od relacji międzyludzkich twierdzą, że problem nie leży w tym, że się kłócimy, tylko w sposobie, w jaki to robimy i w tym jak często nam się to zdarza. Jeśli po kłótni z mężem, czujesz się, jakby właśnie rozjechał cię czołg – nie jest dobrze i warto wypróbować sposoby na „dobrą kłótnię" . Nie tylko toksyczne zachowania podczas kłótni są wyniszczające, męczące jest też to, jeśli kłócimy się często. W wielu związkach zdarzają się takie okresy, kiedy kłótnia stale czai się za rogiem, a kiedy kłócimy się, trudno jest wyjść z tej matni i zaczynamy czepiać się o każdy szczegół. Po jakimś czasie uodparniamy się na pretensje partnera, coraz mniej nam zależy, przestajemy dążyć do porozumienia. W najtrudniejszych przypadkach podejmujemy decyzje o rozwodzie . Zanim jednak do tego dojdzie, warto przyjrzeć się sobie z dystansu i odpowiedzieć sobie na pytanie: o co się kłócimy? Czy ten powód jest naprawdę ważny?   Sposób na zakończenie kłótni: pomyśl o przyszłości Kiedy następnym razem dojdzie między wami do kłótni, zadaj sobie pytanie: czy za rok będzie to nadal miało znaczenie? Kiedy kłócimy się o porzucony na podłodze ręcznik lub niewyjęte z pralki pranie, potrafimy tak zagalopować się w pretensjach, że po chwili kłótnia przybiera rozmiary ogromnej awantury. Złość jest silnym paliwem, jest jednak sposób na to, by ugasić ten pożar: „Jeśli (podczas kłótni – przyp. red.) para pomyśli o swoim związku w przyszłości, może odwrócić uwagę od towarzyszących jej w tym momencie uczuć i zakończyć konflikt" - twierdzi Alex Huynh, doktorant z psychologii na Uniwersytecie w Waterloo, współautor badania przeprowadzonego na Uniwersytetach w Waterloo i Yale. W skrócie chodzi o to, by zadać sobie pytanie: jakie znaczenie będzie ten problem miał dla naszego związku za rok...

Ze szpitala wypisali nas na trzeci dzień po porodzie. Odbierał nas mąż. Po powrocie… Nie, nie spodziewałam się balonów i wstęgi z napisem: „Witajcie w domu”. Ale nie spodziewałam się, że mieszkanie będzie tak brudne. Śmierdziało niedopałkami papierosów, w kuchni piętrzył się stos niepozmywanych talerzy i patelni. Mąż nawet nie odkurzył… W lodówce: jedno jajko i zepsuty majonez Marzyłam o tym, że wreszcie wykąpię się we własnej łazience. Ale kiedy zobaczyłam porozwalane ciuchy i brudną wannę – od razu zmieniłam zdanie. Nie miałam siły na sprzątanie. Na zakupy też nie miałam siły. A w lodówce znalazłam tylko jedno jajko i stary, zepsuty majonez. W chlebaku: spleśniała bułka. Usiadłam i zaczęłam płakać. Było mi tak żal Franusia, że pierwszy raz przyjechał do swojego domku, a tu wszystko tak śmierdzi i jest tak obrzydliwie brudno… Mąż stwierdził tylko, że nie miał głowy do sprzątania. I że jadł „na mieście”, dlatego nie zrobił żadnych zakupów. Ze sprzątaniem… czekał na mnie! Powiedział też, że ze sprzątaniem czekał na mnie, bo wtedy wszystko pójdzie raz-dwa. Łzy ciekły mi po twarzy. On nie miał pojęcia, jak się czuję. Fizycznie ani psychicznie. Sama nie wiedziałam, jak bardzo jestem obolała do chwili wsiadania do samochodu. Z dziesięć minut próbowałam jakość wejść do auta, a każdy sposób wywoływał ogromny ból… Bolało mnie przy chodzeniu i siedzeniu. Położyłam się na kanapie obok Franusia i płakałam. Mąż usiadł obok z kartką i długopisem, zniecierpliwionym głosem ponaglając mnie w wyliczaniu, co ma kupić. Chyba się zorientował, że ze wspólnego sprzątania na razie nic nie będzie… Przez łzy i ściśnięte gardło dyktowałam: chleb, masło, żółty ser, szynka, cebula, 2 marchewki… itd. Bo im trzeba mówić wprost i wielkimi literami? Przez czas robienia tych...