Owszem, Mateusz zawsze nalegał, żebyśmy chodzili do kościoła co niedzielę, w święta ciągnął mnie na pasterkę, nawet powiesił krzyż nad drzwiami w mieszkaniu. Myślałam, że to takie nieszkodliwe, nie traktowałam tego poważnie. Dziecko wszystko zmieniło. Aż zaczęłam bać się o zdrowie psychiczne mojego męża! Nie pozwolę, żeby moje dziecko wysłuchiwało kościelnych bzdur Przyznaję, że na chrzest synka dałam się namówić, trochę dla świętego spokoju. Po porodzie nie miałam głowy do kłótni na ten temat. Ale jestem niewierząca, nie uznaję instytucji kościoła. O ile kiedyś była ona dla mnie obojętna, o tyle teraz jestem jej przeciwniczką i tam, gdzie mogę, walczę z kościelną indoktrynacją. Mateusz nigdy nie przekonał mnie do swoich poglądów. Niestety teraz wyszło na to, że różnice między nami są kolosalne. Mąż jest zagorzałym katolikiem, ale w takim złym znaczeniu tego słowa. Stał się nietolerancyjny, ograniczony, jest homofobem. Zabrania mi antykoncepcji! Najgorsze, że chce tym wszystkim zarazić naszego syna. Nie wyobraża sobie szkoły bez religii, no i dla niego to w ogóle niemożliwe, żeby dziecko nie poszło do komunii! Może jeszcze katolicką szkołę wynajdzie? Ja się na to nie zgadzam. Wiem, że to jeszcze odległa przyszłość, bo Kacperek ma 3 lata, ale spory między nami narastają.  Nie chcę, żeby mój syn nasiąkał ideologią, której jestem przeciwna. Teraz Kacper jeszcze niewiele rozumie, ale jak będzie starszy, a my będziemy przy nim kłócić się o to, co wygadują księża, to jak to na niego wpłynie? Naprawdę się tego boję i nie wiem, jak z tego wybrnąć. Mąż w swoim fanatyzmie zabrnął już tak daleko, że ostatnio nawet zagroził mi odejściem. Nazwał mnie poganką. Naprawdę byłby gotowy rozbić rodzinę dla tych swoich wierzeń? Chyba mu to wszystko na mózg padło. Jestem w kropce. Może coś poradzicie? Izabela Jeśli...

Jestem z natury spokojną osobą, ale wtedy natychmiast poprosiłam o rozmowę z wychowawczynią Hani. I bardzo poirytowana zapytałam, dlaczego nie odesłała do domu dziecka z widocznymi śladami ospy? Czy to, że tamto dziecko ma tak nieodpowiedzialnych rodziców, znaczy, że pracownicy przedszkola nie mają być odpowiedzialni za zdrowie innych dzieci? Mąż był dobrej myśli Przedszkolanka twierdziła, że nic nie zauważyła. Że jeśli jutro zobaczy te krosty, to nie przyjmie dziecka do przedszkola. Tylko że dla mnie nie miało to już znaczenia. Po prostu czułam, że ta ospa się nam przydarzy właśnie teraz. Mąż próbował mnie uspokajać. Że przecież jeszcze nic nie wiadomo. Że będziemy się martwić, jak zobaczymy u Hani objawy. Że na wszelki wypadek może Kubę wyprowadzić do babci na najbliższe dni. Cały Konrad… Tak sobie myślę, że może gdybyśmy faktycznie wtedy Kubusia oddali do teściów, może by się nie zaraził. Bo oczywiście Hania zachorowała i go zaraziła. Ospa już się goi, ale… Dzieci siedzą w domu. Ospa już się goi (syn choruje od tygodnia). Co nie zmienia faktu, że za niespełna tydzień jest komunia. Tyle przygotowań, przejęcie Kuby, zaproszeni goście… No i najgorsze: nawet nie wiem, co się robi w takiej sytuacji, gdy dziecko nie może wziąć udziału w uroczystości. Czy wtedy przystępuje do komunii za rok? Mogłabym zapytać siostry katechetki, ale postanowiłam nie zdradzać, że Kuba ma ospę. Postanowiłam, że wszystko będzie tak jak miało być. Że syn pójdzie normalnie do komunii. Ta myśl musiała kiełkować we mnie od samego początku, bo nikomu nie mówiłam, że dzieci mają ospę. Raz nawet skłamałam, że siedzą w domu, bo złapali jakiegoś wirusa i że na szczęście do komunii wszystko powinno być OK. Zarazi innych? Moje dzieci też wiele razy cierpiały Oczywiście wiem, że wszystko nie będzie OK. Już...

W tym roku mój chrześniak przystępuje do pierwszej komunii. Już dawno zdecydowałam, jaki prezent ode mnie dostanie. To rozsądny chłopak i ma rozsądnych rodziców, na pewno się na mnie nie obrazi. 200 zł to maksimum W niedowierzaniem czytam, co ludzie wypisują o prezentach na komunię. 500 zł albo i 1000 zł do koperty to absolutne minimum. A od chrzestnych czy dziadków to już w ogóle trzeba oczekiwać co najmniej 2 tysięcy. Mnie naprawdę stać na to, żeby i 10 tysięcy włożyć do tej koperty, ale czy to oznacza, że mam to koniecznie zrobić? Mówimy o komunii, o sakramencie świętym i o 9-letnich dzieciach. To nie wyścigi, kto da więcej i kto więcej dostanie. Wzdrygam się, gdy czytam o dzieciach, które licytują się na prezenty albo pierwsze, co robią, to rozrywają koperty od gości, żeby podliczyć kasę. Zgroza po prostu. Mój chrześniak dostanie ode mnie 200 zł w kopercie i do tego pamiątkowy obrazek święty z dedykacją. Ustaliłam to już z jego rodzicami. Prezenty z takiej okazji jak komunia powinny budzić jak najmniejsze zainteresowanie dzieci. Uważam, że nie należy przywiązywać do tego tak wielkiej wagi i nie odwracać uwagi dzieci od tego, co ważne.  Nie rozumiem, co ma do rzeczy to, że jestem matką chrzestną? Czy ja obiecywałam na chrzcie, że będę demoralizować to dziecko, zasypywać go pieniędzmi, spełniać wszystkie zachcianki? O nie, matka chrzestna jest od dawania dobrego przykładu. I taki mu właśnie dam. Monika Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Muszę wziąć chwilówkę, żeby wyprawić komunię córce. Nie chcę wyjść na biedaka przed rodziną" "Mój syn pójdzie do komunii z ospą. Moje dzieci też często...