Po całej serii badań lekarze postanowili zrobić chłopcu prześwietlenie gardła. W ten sposób odkryli przyczynę jego pogarszającego się stanu zdrowia. W tkankach przymigdałkowatych dziecka tkwił 2-centymetowy drut. Lekarze długo nie wiedzieli, dlaczego dziecko cierpi Na początku wszystko wskazywało na infekcję. Jednak gdy standardowo podawane w tej sytuacji leki nie pomagały, lekarze zmuszeni byli szukać innych przyczyn złego stanu zdrowia dziecka. Odkryli ją dopiero po 10 dniach pobytu chłopca w szpitalu. Prześwietlenie wykazało, że w gardle dziecka utkwił 2-centymetrowy, metalowy drut ze szczotki do czyszczenia grilla. Po usunięciu ostrego ciała obcego 4-latek zaczął wracać do zdrowia. Wszystko przez… hamburgera Okazało się, że niepokojące objawy pojawiły się tuż po tym, jak chłopiec zjadł hamburgera. Mięso było grillowane i wiele wskazuje na to, że to właśnie w kotlecie tkwił drut ze szczotki do czyszczenia grilla. Lekarze odradzają korzystanie z tego typu narzędzi do czyszczenia. Gdy ostry element przedostanie się do jedzenia i zostanie połknięty, może powodować perforację, niedrożność jelit lub dawać tak nietypowe objawy, jak w opisanym przypadku. Wszystko zależy od tego, gdzie utknie przypadkowo połknięty metalowy drucik.           Wyświetl ten post na Instagramie                       Post udostępniony przez Dr.Beachgem10 (@dr.beachgem10)   Źródło: Instagram/ dr.beachgem10 Piszemy też o: W głowie płodu lekarze znaleźli… bliźniaka Martwiła się kształtem główki dziecka. Lekarze uspokajali. A jednak mama miała rację Matka z Tarnowa zgłosiła, że porwano jej dziecko, tymczasem prawda była inna

Michał od małego miał wielką wyobraźnię, i to stało się jego przekleństwem. Wykreowane w umyśle czterolatka postacie ożywały nocą, kiedy zasypiał. Budził się z krzykiem i długo nie mógł się uspokoić. Szczególnie jeden byt uparł się go dręczyć, sporo się o nim nasłuchałam od przerażonego synka.  – Był moim przyjacielem, najlepszym, jakiego miałem – drżał Michał, przytulając się do mnie mocno. Aha, mam do czynienia z wymyślonym kolegą – pomyślałam. – I on mnie zabił – ciągnął synek, wprawiając mnie w osłupienie. – To niemożliwe, nikt nie podniósłby na ciebie ręki, nie pozwoliłabym mu – udałam, że wierzę w to, co mówi. Michał spojrzał na mnie poważnie, na długich rzęsach wisiały krople łez. – Ciebie wtedy nie było, a ja byłem duży, taki jak tata. Trochę seplenił, co przydawało dramatycznym wypowiedziom szczyptę komizmu. – Zabił mnie na śmierć, pistoletem – dodał. – Stselił, pif, paf. I ja umarłem. – Zastrzelił cię? Kochanie, to był zły sen, obudziłeś się i już wszystko jest dobrze – głaskałam go po włoskach. Michał pokręcił głową. – Nie jest, on powiedział, że moja śmierć nie zmazała plamy na honorze jego siostry. Chce się zemścić. Zwróciłam uwagę, że Michał wypowiedział to zdanie z namysłem, starannie wymawiając głoski, jakby cytował z pamięci. Pewnie mu się to przyśniło, bo było nietypowe dla sposobu wypowiedzi czterolatka.  Po kim je powtórzył? – Mamo, co ja zrobiłem jego siostrze? – powoli uspokajał się, ciekawość brała górę; patrzył na mnie ufnie niebieskimi oczami, wierząc, że wyjaśnię tajemnicę. Może egzorcyzmy? Mogłam się domyślać, co spowodowało plamę na honorze panny, ale nie zamierzałam dzielić się tym z dzieckiem. Kolejny raz zwróciłam jednak uwagę, że Michał ma zbyt ograniczony zasób wiedzy, by wymyślić taki zwrot...

Pierwszy lęk o zdrowie córeczki pojawił się, gdy dziewczynka miała 6 tygodni. Rodzice zabrali dziecko do domu z wieczornej wizyty u rodziny, położyli ją na łóżku i spędzili razem trochę czasu. Kiedy maleńka obudziła się tuż po północy 12 czerwca 2022 roku, zauważyli węzeł na obojczyku niemowlęcia. To miała być zwykła wizyta u lekarza Od zwyczajnej wizyty na ostrym dyżurze zaczęła się gehenna rodziców oraz małej Rowan.  Kaylee i Landon udali się do szpitala na oddziale pediatrycznym w Asheville w Północnej Karolinie, gdzie czekali prawie 3,5 godziny, zanim zostali przyjęci. Początkowo pielęgniarki uspokajały mamę, ale potem sprawy przybrały dramatyczny obrót. Było tuż przed szóstą rano, kiedy pielęgniarka z oddziału ratunkowego przyszła i zwróciła się do obojga rodziców. „Spojrzała na nas i zapytała: 'Co zrobiliście temu dziecku?'. Powiedziała: 'Aby dziecko doznało tak poważnych obrażeń, musiało wydarzyć się coś poważnego'" – mówi Kaylee. Rodzicom nie powiedziano, co dolega ich córeczce. Wezwano za to opiekę społeczną. Po licznych badaniach okazało się, że mała Rowan ma liczne złamania kości. „Przyszedł pediatra zajmujący się przemocą wobec dzieci i powiedział nam, że ma od 8 do 13 złamań” – mówi Kaylee. Rodzice usłyszeli, że ich córka musi zostać w szpitalu, a później zostanie umieszczona w pieczy zastępczej. Poproszono ich, by pozwolili śledztwu toczyć się normalnym trybem. Matce nie pozwolono nawet nakarmić córeczki. „Nigdy w życiu nie doświadczyłam takiej traumy. Przeszłam przez różne rzeczy, ale nic nie może się równać z odebraniem dziecka i opłakiwaniem żywego dziecka” – mówi Kaylee. Ostatecznie po wielu perturbacjach malutka Rowan trafiła pod opiekę babci. Wtedy rodzice dziewczynki mogli już widywać ją codziennie. Widywać, ale nie wychowywać... „Czułam się...