Reklama

Parafia, w której dziecko przygotowuje się do sakramentu pierwszej komunii, ma obowiązek dopilnować, by kandydaci byli do niego odpowiednio przygotowani zarówno pod względem katechetycznym, jak i duchowym. W praktyce oznacza to, że dziecko musi uczestniczyć w regularnych lekcjach religii, zaliczyć cykl spotkań przygotowawczych w parafii oraz przyjąć sakrament pokuty i pojednania (spowiedź). Ale nie tylko.

Reklama

W tym artykule:

Dziecko może nie zostać dopuszczone do komunii

Duchowni coraz częściej podkreślają, że pierwsza komunia to nie tylko symboliczna uroczystość, ale akt wiary, który powinien mieć oparcie w codziennym życiu. Zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego aby przystąpić do pierwszej komunii świętej, dziecko musi być wcześniej ochrzczone. Z tym nie ma dyskusji. Kolejnym kryterium jest religijna atmosfera w rodzinie – udział rodziców w praktykach religijnych, obecność na mszach, wspólna modlitwa, a także świadome wychowanie dziecka w duchu wiary katolickiej. Jeśli ksiądz uzna, że wiara praktykowana jest jedynie powierzchownie lub rodzice traktują sakrament wyłącznie jako element tradycji, może podjąć decyzję o przesunięciu komunii w czasie.

Nie bez znaczenia jest także rozumienie sakramentu przez dziecko. Zgodnie z kanonem 913 §1, dziecko musi mieć „wystarczające rozeznanie i być odpowiednio przygotowane” – to znaczy znać podstawy wiary katolickiej, rozumieć istotę sakramentu Eucharystii oraz umieć odróżniać dobro od zła. Inaczej ksiądz ma prawo uznać dziecko za nieprzygotowane do pierwszej komunii.

Ksiądz może zażądać wyjaśnień

W szczególnych przypadkach ksiądz może zlecić dodatkowe rozmowy duszpasterskie lub spotkania formacyjne dla rodziców. Może też poprosić o wyjaśnienie, dlaczego dziecko nie zostało wcześniej ochrzczone, nie uczęszczało na religię lub nie uczestniczyło w spotkaniach przygotowawczych. Często pojawiają się również pytania o sytuację rodzinną – np. czy rodzice są w związku sakramentalnym, czy praktykujący – choć Kościół podkreśla, że status cywilny rodziców nie może być jedyną przesłanką odmowy dopuszczenia dziecka do sakramentu. Niemniej jednak, całość przygotowań jest prowadzona pod duchowym i duszpasterskim nadzorem parafii, która ma prawo – i obowiązek – egzekwować zasady wyznaczone przez prawo kanoniczne oraz lokalne wytyczne diecezji.

Przykładowe sytuacje odmowy dopuszczenia do komunii

W praktyce duszpasterskiej zdarza się, że księża odmawiają dziecku udziału w uroczystości komunijnej. Przykłady obejmują m.in.:

  • Brak chrztu – jeśli dziecko nie zostało ochrzczone jako niemowlę i rodzice nie dopełnili tego sakramentu przed rozpoczęciem przygotowań, ksiądz może odroczyć komunię do czasu jego przyjęcia oraz przeprowadzenia katechumenatu.

  • Nieobecność na lekcjach religii – nieusprawiedliwione i długotrwałe nieuczestniczenie w lekcjach religii szkolnej lub spotkaniach parafialnych jest traktowane jako brak zaangażowania i przygotowania.

  • Brak praktyk religijnych w domu – duchowni mogą interweniować, gdy odkryją, że dziecko nie uczestniczy w niedzielnych mszach, nie modli się w domu, a rodzice są zupełnie niezaangażowani w życie parafii. W takich przypadkach komunie są czasem przekładane o rok lub do czasu uzupełnienia braków.

  • Sytuacja rodzinna niezgodna z nauką Kościoła – choć formalnie rodzice rozwiedzeni lub żyjący w niesakramentalnych związkach nie powinni być powodem odmowy komunii, niektóre parafie traktują to jako „czynnik ryzyka duchowego” i wzywają rodzinę na dodatkowe rozmowy duszpasterskie, by ustalić, czy dziecko wychowywane jest w duchu katolickim.

Zobacz też:

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama