Poród na długo pozostaje w głowie mamy. Odtwarzamy, analizujemy, wspominamy. Podzielcie się swoimi opowieściami porodowymi. Napiszcie swoje historie. Najciekawsze, najbardziej wzruszające opublikujemy w serwisie babyonline.pl. • Ile godzin rodziłyście? • Z kim? • Jak znosiłyście ból? • Czy poród był w terminie? • Co Was zaskoczyło? • Co najbardziej utkwiło Wam w pamięci? Opisz swój poród >> "Nagle usłyszałam kliknięcie..." Dużo czytałam czasopism poświęconych dzieciom, niemowlakom i opiece nad nimi. Już dużo wcześniej niż nawet planowałam maleństwo. Po prostu interesowało mnie to. Gdy w końcu zdecydowaliśmy się z mężem na potomstwo, czułam się bardzo dobrze przygotowana. Ten stan trwał aż do 28. tygodnia ciąży , gdy przy badaniu pani ginekolog powiedziała, że mała jest ułożona bardzo nisko - jak do porodu, szyjka zaczęła się skracać, na szczęście rozwarcia nie ma. Miałam dużo leżeć, dostałam leki, aby szyjka się tak szybko nie skracała. Całą drogę do domu płakałam. Na szczęście na kolejnych wizytach było lepiej, mała wyżej, szyjka tak szybko się już nie skracała. Luteinę miałam brać do 37. tygodnia ciąży . Potem mogłam już rodzić. Gdy wybił 37. tydzień ciąży, odłożyłam leki, wstałam z łóżka. I czekałam, czekałam na moją Kruszynkę. Termin porodu zbliżał się wielkimi krokami. A tu nic się nie działo. Małej było dobrze u mnie w brzuszku, nie spieszyło się jej już. Termin porodu nadszedł, a tu nic, badanie KTG wyszło prawidłowo. Po 2 dniach miałam kolejne badanie rano - wszystko było ok. Pojechałam z mężem na zakupy wieczorem, wypożyczyliśmy film. Rano, po wyjątkowo dobrze przespanej nocy, wstałam bardzo wypoczęta. Poszłam zrobić sobie śniadanko, mąż spał jeszcze - miał wolne. Był 17 marca, 4 dni po wyznaczonym terminie. Po zjedzonym śniadanku wróciłam do łóżka, ułożyłam się...

Poród na długo pozostaje w głowie mamy. Odtwarzamy, analizujemy, wspominamy. Podzielcie się swoimi opowieściami porodowymi. Napiszcie swoje historie. Najciekawsze, najbardziej wzruszające opublikujemy w serwisie babyonline.pl. • Ile godzin rodziłyście? • Z kim? • Jak znosiłyście ból? • Czy poród był w terminie? • Co Was zaskoczyło? • Co najbardziej utkwiło Wam w pamięci? Opisz swój poród >>   Mój drugi poród mnie zaskoczył Mam za sobą 2 porody. Będąc w drugiej ciąży , czytałam na forach, jak wygląda poród u wieloródek, ale mało było opinii kobiet, które rodziły po raz drugi, dlatego chciałam opisać, jak to wyglądało u mnie. W drugiej ciąży byłam przerażona, gdy zbliżał się termin porodu , bo wiedziałam już, co mnie czeka... Pierwszy poród wspominam źle. Byłam po terminie dokładnie tydzień, mój lekarz prowadzący kazał mi przyjechać z torbą do szpitala - musiał mnie położyć na oddziale patologii ciąży. Leżałam tam 3 dni i w tym ostatnim dniu zaczęło się. Po kroplówce z oksytocyną o godzinie 18 odeszły mi wody, zabrali mnie na salę porodową. A tam, leżałam bez skurczy i czekałam wystraszona na męża, bo poród miał być rodzinny. Gdy mąż przyjechał, była godzina 21, położna podała kroplówkę i zastrzyk na rozwarcie. Po zastrzyku wymiotowałam i tak się męczyłam... raz skurcz, raz wymioty, do 3 nad ranem. Położna dała kolejny zastrzyk oraz kroplówkę i nareszcie o godzinie 5.25 urodziłam córeczkę Zuzię. Natomiast drugi poród w porównaniu do pierwszego w moim przypadku to niebo i ziemia. Pod koniec ciąży byłam przerażona tym, co mnie czeka, po 37. tygodniu ciąży robiłam wszystko, by urodzić przed lub w terminie. Okna w moim domu lśniły, myłam je codziennie, sprzątałam, myłam podłogi na kolanach, a po schodach to już nie wspomnę, ile razy przeszłam. Nawet z tej desperacji wzięłam łopatę i...

18 czerwca 2014 roku Godzina 16.00. Zaczęło się? Nie... to na pewno tylko bóle brzucha . Tylko takie dziwne... Jak bym miała dostać okres? To niemożliwe, przecież jestem w ciąży, za tydzień mam urodzić. A może to skurcze? Ale nie... Mówili, że skurcze są regularne, najpierw rzadko, nawet co godzinę, a później coraz częściej. Te bóle są raz co 8 minut, raz co 15 minut. To na pewno nie są skurcze porodowe . Godzina 17.00. – Idziecie na zakupy? Idę z wami! Wezmę sobie ciastka, czekoladę, wiem! Zrobimy sałatkę gyros! Trzeba kupić kurczaka i warzywa. Długa ta kolejka. Znowu coś mnie boli . Oj teraz już trochę mocniej. Aż się zwinęłam w pół. Ale nie, to niemożliwe, ostatnio bolało prawie 20 minut temu. Zakupy zrobione, pytają się mnie, czy chcę pojechać do szpitala . Grzecznie odpowiadam, że nie, a po cichu myślę sobie: "coś już im się w głowach poprzewracało od tego stresu". Wracamy do domu! Godzina 18.00. – Ojej! Boli coraz mocniej! Zadzwonić po narzeczonego? Nie. Pracuje, nie będę mu przeszkadzać. A może jednak? Zaczyna jeszcze bardziej boleć. Zadzwonię najpierw do jego bratowej, ona też niedawno rodziła, to mi powie. "Nieregularne? Nie boli aż tak mocno? To na pewno nie to. Zostań w domu, odpocznij, weź ciepłą kąpiel ." No dobrze – to zostanę. Godzina 19.00. – Jednak zadzwonię po niego. Boli coraz bardziej , potrzebuję mieć go przy sobie... Przyjechał. Z bólu do oczu napływają mi łzy. Skurcze nadal są nieregularne. Raz co 5 minut, raz co 8 minut. Na pewno nie są to skurcze porodowe . A może pojedźmy do tego szpitala, może dadzą mi coś rozkurczowego, bo nie wytrzymam tak całej nocy. Torby zostawię, bo przecież niedługo wrócimy. Ale mama nalega, żebym zabrała torby. No dobrze – niech im będzie. Godzina 20.00. – Dojechaliśmy do szpitala. Podłączyli mnie pod KTG , potem zbadali. Słyszę: "3 cm rozwarcia! Tą panią na...