Mając dziewiętnaście lat urodziłam pierwszego synka przez cesarskie cięcie. Półtora roku później wzięłam ślub. Jeszcze przed ślubem postanowiliśmy mieć drugie dziecko . W dniu ślubu odstawiłam antykoncepcję, a cztery tygodnie później dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Z moich obliczeń wynika, że do zapłodnienia doszło w noc poślubną.  Ciąża spod znaku szpitala W trakcie badań okazało się, że pęcherzyk jest pusty - nie bije w nim serduszko. Ta wiadomość przygnębiła mnie, na szczęście kilka tygodni później badanie bHCG potwierdziły rozwijającą się ciążę.  Ile dni spędziłam w szpitalu? Wiele... Pierwszy pobyt w szpitalu w trzecim miesiącu z powodu krwawienia. Leżałam na patologii ciąży kilka dni. Drugi pobyt w piątym miesiącu z powodu przedwczesnych skurczy . Wyszłam po tygodniu z torbą pełną leków i zaleceniem, by się oszczędzać. Z tym ostatnim było najtrudniej - w domu miałam prawie dwuletnie dziecko. Na szczęście pomógł mi mąż.  Trzeci pobyt w szpitalu z powodu grypy jelitowej . Wyszłam po pięciu dniach. Czwarty pobyt (w siódmym miesiącu ciąży) z powodu przedwczesnych skurczy. Wyszłam po dwóch tygodniach. I kolejną listą leków, które miały pomóc w utrzymaniu ciąży. Piąty pobyt w ósmym miesiącu. Kolejne skurcze . Gdy po kilku dniach odłączyli kroplówkę z lekiem zaczął się poród . Na badaniu USG okazało się, że rozchodzi mi się blizna po cesarce . Natychmiast zabrali mnie na porodówkę. Gdyby poczekali trochę dłużej, pękłaby moja macica.  Razem, ale osobno Gdy wyciągnęli z mojego brzucha synka, nie słyszałam jego płaczu. Odezwał się dopiero po dłuższej chwili. Pokazali mi go tylko na chwile, zdążyłam musnąć go ustami po twarzyczce. Gdy mnie zszywali, słyszałam jak płakał na korytarzu . Czułam, że coś jest nie tak. Czułam ból... ale nie fizyczny. Boli, gdy leżysz na sali z innymi matkami,...

Moja ciąża nie była planowana . Z moim partnerem, teraz już mężem, jesteśmy od sześciu lat, w tym małżeństwem od roku i trzech miesięcy. Różnie między nami bywa, jak w każdym związku.  Nasze zabezpieczenie to było tzw. kalendarzyk małżeński . Miesiączkowałam regularnie, obliczałam sobie dni płodne i niepłodne. Udawało nam się przez 5 lat. Choć z perspektywy czasu myślę, że byłam nieodpowiedzialna.  W lutym 2013 roku pomyliłam się w obliczeniu dni . Gdy się zorientowałam, czułam że zaszłam w ciążę. To może wydawać się głupie, ale tak było. Z mężem mieszkaliśmy oddzielnie – ja u moich rodziców, on u swoich.  Jestem w ciąży Przyszedł dzień, w którym powinnam dostać okres . Wieczorem, wracając z pracy, podjechałam do apteki i kupiłam test. Nie mogłam dłużej czekać, byłam tak niecierpliwa, jak dziecko, które czeka na prezenty pod choinką. Zrobiłam test ciążowy i... nie wiem, czy jestem w ciąży. Na teście ta druga kreska potwierdzająca ciąże była mało widoczna.  Zrobiłam drugi test, znów niejednoznaczny. Pokazałam go mojemu mężowi, ale on również nie był pewny. Postanowiłam pójść do lekarza , by upewnić się w 100%. To nie był najlepszy okres dla mnie. Mój chłopak nie chciał mieć dziecka, często się kłóciliśmy. Twierdził, że nie poradzimy sobie. Namawiał mnie, abym wzięła jakieś tabletki poronne. To było straszne.  Inaczej na tę sprawę patrzyłam, chciałam tego dziecka, choć go nie planowałam. Wiedziałam, że mogę liczyć na pomoc rodziców. Lekarz potwierdził ciążę. Byłam naprawdę szczęśliwa. Gdy wyszłam w gabinetu i pokazałam zdjęcie USG mojemu chłopakowi, załamał się. Poszliśmy do samochodu, zaczęliśmy się kłócić. Krzyczał na mnie, żebym wróciła do lekarza, że sobie nie poradzimy, pytał, jak to sobie wyobrażam.  Jego słowa bardzo mnie raniły . Przyjechałam do domu, siadłam...

Skąd to wysokie ciśnienie w czasie ciąży? Nagły skok ciśnienia nie powinien być groźny, a jednak. Do szpitala trafiłam w 26. tygodniu ciąży . Byłam przerażona. Na izbie przyjęć - podczas badania - usłyszałam od lekarki pełniącej dyżur: "Chciałabym utrzymać tę ciążę chociaż do 32. tygodnia, ale nie wiem czy nam się uda. Proszę być dobrej myśli". Następnie zabrano mnie na obserwację, starając się zbić ciśnienie . Lekarze prosili, abym się nie denerwowała, bo to może doprowadzić do przedwczesnego porodu . Łatwo powiedzieć! W końcu ciśnienie się unormowało. Można było mnie przewieźć na oddział patologii ciąży. Tam niestety codziennie wieczorem ciśnienie wzrastało. Podawano mi leki na jego zbicie, ale po tygodniu przestały działać. Czułam się coraz gorzej . Nerki przestawały pracować, moje serce też coraz gorzej sobie radziło.  W święta Wielkanocne moja rodzina zamiast cieszyć się rodzinną atmosferą, czekała na rozwój sytuacji. Wszyscy zastanawiali się, co będzie z dzieckiem i ze mną . Czy damy radę? Jest coraz gorzej; trzeba zrobić cesarskie cięcie Mój stan zdrowia pogarszał się. Tuż po świętach lekarze poinformowali mnie, że nie mogą dłużej podtrzymywać ciąży . Czasem tak bywa, że niektórym dzieciom lepiej jest poza brzuchem matki. Pytałam, jakie szanse ma moje dziecko? Lekarz nie chciał dać mi jednoznacznej odpowiedzi. Wymijająco odrzekł, że w moim stanie cesarka jest koniecznością , że muszą ratować moje życie. Zaczęłam płakać. Moje dziecko, moje maleństwo, które noszę pod sercem... W szpitalu nie mieli inkubatora , więc przewieziono nas do innego szpitala. Najpierw położono mnie na salę obserwacji, dopiero około 2.00 w nocy przeniesiono mnie na oddział patologii ciąży . Byłam zmęczona, głodna i przerażona. Liczyłam, że w tym szpitalu znajdą lepsze rozwiązanie niż cesarka. Niestety. Przyspieszono...