Miles, który urodził się w 2015 roku, na świat przyszedł prawie bez włosków, jednak po kilku miesiącach na jego główce zaczęły pojawiać się piękne, blond loczki. Rodzina i przyjaciele bardzo chwalili fryzurę Milesa, jednocześnie ostrzegali mamę chłopca, że loczki mogą zniknąć po pierwszym cięciu. Gdy inne mamy eksperymentowały z fryzurami swoich pociech – Bobbie nie ścinała loków synka. Śmierć taty Milesa Włosy Milesa stawały się coraz dłuższe. Niektórzy byli tym zachwyceni i komentowali urocze loczki, jednak gdy włosy zaczęły opadać na ramiona – czasami ktoś mylił Milesa za dziewczynką. W tym czasie rodzinę dotknęła tragedia – ojciec chłopczyka w 2019 roku, mając 40 lat, przeszedł udar, po którym pojawiło się u niego dużo komplikacji zdrowotnych. W konsekwencji tata chłopca zmarł. Włosy dziecka stały się w tym czasie jego znakiem rozpoznawczym, a mama nie naciskała na ich ścinanie – nie chciała wprowadzać kolejnych zmian do życia swojego dziecka. Gdy po jakimś czasie pojawił się temat skrócenia włosów, Miles po cichu wyjawił swojej mamie powód, dlaczego nie chce tego robić. Powiedział, że „boi się, że tata nie rozpozna go z nieba”. Obcięcie włosów Po pewnym czasie i zapewnieniach mamy Milesa o tym, że jego tata zawsze go rozpozna i nigdy nie pomyli z innymi dziećmi – chłopiec udał się do frzyjera. Tego samego, który ścinał włosy jego taty... Co więcej, jeden z przyjaciół zmarłego taty chłopca również postanowił obciąć swoje długie włosy (solidarnie z Milesem). Było to bardzo ważne wydarzenie w życiu dziecka oraz jego mamy, która dzieląc się swoją historią, chciała przypomnieć, że tak naprawdę nie wiemy, przez co przechodzą inni ludzie i jakie są motywy ich działania.         Wyświetl ten post na Instagramie    ...

Leoś Hildebrandt z Ostrowa w gminie Władysławowo miał być zdrowym dzieckiem. Był niecierpliwie wyczekiwanym pierworodnym swoich rodziców – Marty i Piotra. Poród rodzinny przebiegał prawidłowo. To pan Piotr pierwszy zauważył, że z jego synkiem nie wszystko jest w porządku. „On nie ma ucha” – powiedział lekarzom. Tak zaczęła się walka o zdrowie Leosia. Zostaliśmy zostawieni sami sobie „Nikt nie wiedział, co się stało, co dolega Leosiowi i jak nam pomóc. My też byliśmy w szoku, bo z jednej strony szczęśliwi, że nasz synek jest już z nami, a z drugiej strony pełni obaw. Nie wiedzieliśmy, co oznacza brak ucha. Czy nasz synek będzie normalnie słyszeć i mówić? Czy można mu jakoś pomóc? Brak odpowiedzi na te pytania powodował ogromny lęk ” – wspominają w dziennikbaltycki.pl rodzice chłopca, którym obiecano, że wszystkie informacje razem z dalszym planem leczenia znajdą się w karcie dziecka. Tak się nie stało. „Po wyjściu ze szpitala musieliśmy wziąć się w garść. Pomogli nam znajomi i rodzina pracujący w służbie zdrowia. Ukierunkowali i udostępnili kontakty do specjalistów. Rozpoczęliśmy walkę o zdrowie Leosia, niejednokrotnie trafiając na mur. Oczywiście 90% wizyt i badań odbywało się prywatnie” – opowiadają pani Marta i pan Piotr. Diagnoza i dalsze problemy Leoś cierpi na mikrocję i atrezję, które spowodowały, że urodził się bez prawej małżowiny usznej. Nie wiadomo, czy ma kanał słuchowy, czy nie. Dodatkowo zdiagnozowano u niego zaburzenia napięcia mięśniowego , które wymagają regularnej fizjoterapii. Niezbędna jest też terapia logopedyczna. Chłopiec słyszy tylko jednym uchem, nie zawsze jest w stanie usłyszeć, co ktoś do niego mówi, skąd dobiegają dźwięki, a to ogranicza jego bezpieczeństwo i zaburza prawidłowy rozwój. „Dzieje się tak dlatego, że...

Luca Trapanese jest włoskim urzędnikiem, przewodniczy tamtejszemu wydziałowi zdrowia i stowarzyszeniu „A Ruota Libera” („Bez Granic”). Aktywnie działa na rzecz wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Prywatnie jest ojcem 3-letniej Alby z zespołem Downa. Nieprzyjemna sytuacja na plaży Ojciec adoptowanej dziewczynki z zespołem Downa opisał w mediach społecznościowych przykrą sytuację, która spotkała go i jego córkę podczas wspólnej zabawy. „Bawiliśmy się na plaży, na karuzeli. W pewnym momencie podszedł do nas mały chłopiec i jak gdyby nigdy nic powiedział, że według jego mamy Alba jest chora i brzydka. Zamurowało mnie, nawet nie wiedziałem, co odpowiedzieć. Bo moja córka nie jest chora, a jej niepełnosprawność nie odbiera jej prawa do bycia szczęśliwą. Pomijając już fakt, że jest obiektywnie piękna”, napisał na Facebooku tata dziewczynki. I chwilę później wystosował apel. „Każde dziecko ma prawo do szczęścia” Poruszony ojciec, ale także działacz społeczny na rzecz walki z dyskryminacją, postanowił nagłośnić tę sytuację, aby uwrażliwić osoby, które „nie rozumieją różnorodności i przez to ranią innych – szukają perfekcji, która i tak przecież nie istnieje”. „Powinniśmy zabrać się za budowanie społeczeństwa, w którym dzieci nie traktuje się jak własność, w którym nie muszą być zawsze pierwsze i we wszystkim najlepsze. Powinniśmy zabrać się za myślenie o wspólnym dobru, wyjść od idei, która mówi, że wszystkie dzieci, pomimo różnic, są nasze, są ważne i każde z nich ma prawo do szczęścia, nie musi gonić za ideałem. Powinniśmy zabrać się za budowanie społeczeństwa, które wychodzi od idei wspólnej wioski, gdzie bogactwa, radości, problemy i trudności zwalcza się razem, wspólnymi siłami”, apeluje za pośrednictwem Facebooka Luca Trapanese....