Jestem w ciąży! – jak mam to im powiedzieć? Najbardziej bałam się reakcji córki i zięcia... Jak to jesteś w ciąży ? Przecież to ja jestem w ciąży! – Kaśka patrzyła na mnie szeroko otwartymi, nic nie rozumiejącymi oczami. Potem spojrzała na Andrzeja, jakby u niego szukając pomocy w rozwiązaniu tej zagadki, ale jego też kompletnie zamurowało. – Nnno... w ciąży... Ty jesteś w ciąży i ja też jestem w ciąży, córeczko – wydukałam. Prawdę mówiąc, tego się najbardziej obawiałam . Że nie zrozumie. Że będzie miała za złe. Mam 46 lat i nawet nie chodzi o to, że jest dosyć późno na dziecko, ale także o to, że właśnie dwa miesiące temu Kasia i Andrzej oznajmili z radością, że będą mieli dziecko . Tak się wtedy ucieszyliśmy z Wojtkiem. Nasza jedynaczka w ciąży!  Zobacz także:   Prawdziwe historie: Byłam ciocią mojego dziecka Co inni powiedzą! Gdybym wiedziała, że we mnie też już kiełkuje nowe życie... No właśnie, gdybym wiedziała, to co? Zrobiłabym dokładnie to, co zrobiłam – badania prenatalne , by mieć pewność, że dziecko jest zdrowe.  Kasię urodziłam jako siedemnastolatka . Trzeba było sądownie załatwiać zgodę na ślub z Wojtkiem. Na szczęście okazał się tym jedynym na całe życie. Ale jakoś nie chcieliśmy mieć więcej dzieci. Historia się powtórzyła i Kaśka zaszła w ciążę także bardzo młodo – w wieku 19 lat. Tyle, że najpierw był ślub z Andrzejem. – Mama, ty chyba żartujesz ?! Przecież ty masz już ponad czterdziestkę – usłyszałam swoje dziecko. – No i pomyślałaś, co ludzie powiedzą? Mama, czy ty o tym pomyślałaś?  Tego było już za wiele. Poczułam, jak wzbiera we mnie złość. – Ciebie obchodzi tylko, co ludzie powiedzą! Nawet nie spytałaś, jak się czuję. Wiesz co, mam gdzieś, co ludzie powiedzą. I tak urodzę to dziecko! – odwróciłam się na pięcie i wyszłam. Mama i...

Oddałam moje dziecko Nie mogę znaleźć pracy i nie mam z czego żyć. Z bólem serca zdecydowałam się oddać córkę do adopcji . Nie chciałam, aby wychowywała się w nędzy. Możecie nazwać mnie jak chcecie: szmatą , wyrodną matką. Ale ja naprawdę nie jestem w stanie wychować swojej córeczki. Nie zapewnię jej szczęśliwego dzieciństwa, nie wyślę na kolonie, nie stworzę cichego kąta do odrabiania lekcji, nie dam kubka ciepłego mleka na śniadanie. Bo ja nie mam z czego żyć! I nie chcę, żeby moje dziecko też przymierało głodem . Chciałabym dać jej normalny dom, a skoro sama go nie mogę stworzyć... Tak strasznie boli, kiedy pomyślę, że moje maleństwo będzie wkrótce do kogoś innego mówić "mamo". Wkrótce, bo na razie ma ledwie kilka miesięcy. Pewnie patrzy na świat swoimi pięknymi niebieskimi oczkami, ciekawe wszystkiego, co dzieje się wokół. Pewnie nieraz płacze, leżąc w swoim łóżeczku. Albo śmieje się do kogoś nieświadome, jaki los mu zgotowałam. Życie to nie jest bajka Nie jestem w stanie przestać myśleć o swojej kochanej córeczce, którą przez dziewięć długich miesięcy nosiłam w swoim brzuchu. Im bardziej rosła, tym częściej zastanawiałam się, w jaki sposób zapewnię jej godziwe warunki do życia . Bo że miłości nie zabraknie, byłam tego pewna. To jednak nie wystarczy do wychowania dziecka. Trzeba jeszcze dać mu jeść, ubrać, kupić książki do szkoły. No i zapewnić ciepły, cichy kąt, w którym będzie mogło dorastać, gdzie będzie słuchać bajeczek na dobranoc i budzić się rano z uśmiechem. Mam 27 lat, a życie mnie już nieźle doświadczyło. Od ponad dwóch lat szukam pracy. Ale na wschodzie Polski, skąd pochodzę, nie jest łatwo o jakiekolwiek zatrudnienie. Po skończeniu zawodówki przez kilka lat jakoś wiązałam koniec z końcem, byłam ekspedientką w miejscowym sklepie przemysłowym. Mieszkam kątem u swoich rodziców, którzy sami...

Idziemy gdzieś z dziećmi, chcemy zrobić dobre wrażenie,a nasze dziecko zaczyna na głos dzielić się swoimi przemyśleniami. Oczywiście w najmniej oczekiwanym momencie zawsze powie coś, czego absolutnie nie powinno. Rodzice postanowili podzielić się "złotymi myślami" swoich dzieci, które nas doprowadzą do śmiechu, ale ich wprawiły w duże zakłopotanie. Oto niektóre z nich: 1. Gdy byliśmy na pikniku rodzinnym w mojej firmie, mój syn podszedł do mnie kiedy rozmawiałem z szefem i zapytał kim jest ten pan, gdy odpowiedziałem że to mój szef, syn popatrzył na mnie i powiedział – to ten dupek, co nie ma rodziny i dzwoni do nas w weekendy? - Michał 2 . Dlaczego pani jest taka stara i brzydka? – zapytał mój 4-letni syn panią dyrektor w przedszkolu. -Konrad 3. Mamo, zobacz – ten policjant ma takie same kajdanki jak te, które znalazłam w twojej szafce! - Ashley 4. Gdy byłam z córką w kościele, moja 3-latka zaczęła krzyczeć na cały głos widząc księdza w konfesjonale, że ona też chce kupę, tak jak ten pan. - Magda 5 .Moja 4-letnia córeczka w czasie kolacji wigilijnej poinformowała moich teściów, że mam owłosioną cipeczkę. - Heather 6 . Mój 6-letni syn w czasie obiadu rodzinnego podniósł bluzkę do góry i pokazując brzuszek zaczął krzyczeć w moim kierunku – mamo, boli mnie brzuch, chyba będę miał miesiączkę ! - Jennifer 7 . Gdy byłam po raz drugi w ciąży, moja córka zapytała skąd się wzięło dziecko w moim brzuchu. Powiedziałam jej, że tata mi włożył dzidziusia, bo mnie kocha. Gdy poszliśmy na zakupy, moje dziecko, które ciągle mnie naśladowało, zaczęło wszystkich informować, że również ma dzidziusia w brzuszku i tatuś go jej tam włożył.  - Heather 8 . Gdy byliśmy na dniu otwartym w przedszkolu, mój syn bawiący się z dziećmi w piaskownicy krzyknął – mamo, kichnąłem i wyskoczyła mi kupka! Mina innych rodziców...