Codziennie rano mamy w domu istny Armagedon, to chyba nic złego, że ułatwiam sobie trochę życie? Bliźniaczki dopiero zaczęły szkołę, Adam chodzi już do trzeciej klasy, ale poranków jeszcze nie ogarnął. W co się ubrać, co spakować, gdzie jest piórnik... Jakbym w tym kołowrotku miała jeszcze szykować im wszystkim pożywne lunchboxy, to nic by z tego nie wyszło. Mrożę górę kanapek i mam robotę z głowy Szanowna Redakcjo, uważam, że matki powinny korzystać z różnych sprytnych patentów, zamiast robić sobie pod górkę w imię nie wiadomo czego. Nie udaję, że jestem idealna i nie będę ślęczeć po nocach, żeby na taką wyglądać i wszystko mieć w domu na tip top. A mrożenie jedzenia – czemu nie? Wcześniej mroziłam sobie obiady, żeby mieć na kilka dni. W końcu wpadłam na pomysł z mrożeniem kanapek do lunchboxów moich dzieci. Przecież to genialne! I takie proste. W jeden niedzielny wieczór szykuję 30 kanapek. Z pieczonym mięsem, gotowanym kurczakiem, serem, różnie. Moje dzieci lubią właściwie wszystko. Zajmuje mi to 10 minut. Wszystko ładnie pakuję i mrożę. Potem wyjmuję po jednym takim zestawie na kolejny dzień, żeby przez noc się rozmroził. Rano tylko wrzucam je do pudełek. Co za oszczędność czasu i nerwów! Uprzedzam wszystkich oburzonych – moje dzieci nie jedzą mrożonych kanapek, bo wszystko się zdąży rozmrozić. Nie jedzą rozmoczonych kanapek, bo nie pakuję tam ogórków, sałaty itp., dodatki dorzucamy rano. Jedzą też smacznie – polecam spróbować. Takie kanapeczki nic a nic nie tracą na smaku Wiem, że niektórzy sądzą, że jak się matka nie urobi po pachy, to nie jest dobrą matką. No ale cóż, niech każdy robi, jak uważa. Kasia Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania....

Wystarczył tydzień w szkole i się zaczęło, i to z grubej rury. Słyszałam o kradzieżach długopisów czy gumek do ścierania, ale żeby tak sobie po prostu zabrać komuś śniadaniówkę za 150 zł?! Nauczyłam dziewczynę szacunku dla czyjejś własności, więcej już ją ręce nie będą swędziały. Nie toleruję złodziei Helenka wróciła ze szkoły z płaczem, ta śniadaniówka to był nasz najlepszy wyprawkowy zakup. Duża, kolorowa, z pudełeczkami w środku, porządna. Bardzo się zdenerwowałam. Ale przecież nie chodzi o to, ile za nią zapłaciłam. Dzieci w szkole nie mogą mieć przyzwolenia na kradzież, to trzeba tępić. I te łzy mojego dziecka... Ze słów mojej córki wynika, że tamta Wiktoria nawet nie próbowała się ukrywać, od początku było wiadomo, kto zabrał mojej córce śniadaniówkę. Podniosłam alarm w grupie rodziców, napisałam do wychowawczyni. Zero odzewu. Ale myślałam, że przyniesie, odda, ktoś z nią porozmawia i wytłumaczy, że tak nie wolno. I co? Następnego dnia ta dziewczynka bezczelnie przyniosła swoje śniadanie w śniadaniówce Heleny! Kiedy to usłyszałam, coś się we mnie zagotowało. Kolejnego dnia rano poszłam z Helenką do szkoły, nie mogłam tego tak zostawić! Poprosiłam tę Wiktorię o zwrot naszej własności, znów miała śniadaniówkę Helenki, pełną swoich przekąsek. Dziecko się speszyło, ale nie chciała oddać. Do akcji wkroczyła nauczycielka. Pewnie myślicie, że mnie poparła? Nie, poprosiła o jeszcze jeden dzień dla Wiktorii, skoro ma już w tej śniadaniówce swoje jedzenie. Tak, tak, niech złodziejka jeszcze sobie potrzyma to, co ukradła, skoro jej się tak podoba! Nie wytrzymałam. Wyrwałam jej tę śniadaniówkę i bez zastanowienia wywaliłam całą zawartość do kosza. Wiktoria się rozpłakała. Może głupio zrobiłam, ale nie żałuję. To były emocje. Jak można pozwalać dziecku kraść i nie reagować....

Kochana Redakcjo, proszę o anonimowy post, bo nasze rodzinne zwyczaje higieniczne nie wszystkim się podobają. Już słyszę te oburzone głosy! Nie chcę, by ktoś wytykał palcami mnie lub moje dzieci. Chociaż przecież nie robimy nikomu krzywdy. Dzieci zdrowe, więc o co chodzi?  Jesteśmy normalną rodziną, mama, tata, dwie córki i pies. Czy to naprawdę aż takie straszne, że nie kąpiemy dziewczynek codziennie? Zaczęło się od Amelki, która od urodzenia ma okropne problemy ze skórą. Częsta kąpiel jej szkodzi, o basenie możemy zapomnieć. Specjalne kosmetyki, natłuszczanie, maści... Bywało ciężko, bo wszystko ją swędziało, miała rany. Zauważyłam, że jak wykąpiemy ją raz w tygodniu, to jest dużo lepiej. Częste mycie skraca życie, czyż nie tak?  Młodsza Zosia nie ma takich problemów, ale nie uważam, że dziecko musi myć się każdego wieczora. Przyznam szczerze, że my z mężem też tego nie robimy. Strata czasu, wody i zdrowia. Skórę mam zdrowszą niż jakbym codziennie szorowała się mydłem. Nasze babki kąpały się tylko w soboty, czy to nie jakiś rodzaj mądrości ludowej? Teraz też lekarze nie zalecają codziennych kąpieli, nawet niemowlętom. Dla mojej mamy to nie do pomyślenia, załamała ręce, kiedy zabroniłam jej wykąpać dziewczynki podczas pobytu u dziadków. Nie mam jednak zamiaru ani potrzeby tłumaczyć się ze swoich decyzji. Niestety moja młodsza Zosia wygadała koleżankom w szkole, że myje się tylko w weekendy. Wyśmiały ją, co było do przewidzenia. Zawiodłam się jednak na nauczycielce, która zamiast stanąć w obronie Zosieńki, rzuciła kilka kąśliwych uwag. Moja córka usłyszała np., że mama powinna lepiej o nią zadbać (!). Nauczycielka nie zareagowała też na chamskie docinki dzieci o rzekomo brzydkim zapachu ubrań mojej córki (dokładnych słów nawet nie zacytuję...). Zosia płakała sama w toalecie, czy to tak powinno być? Moje...