Każdy rodzic powinien wiedzieć, czym jest SIDS. Choć wciąż nie znamy przyczyny występowania śmierci łóżeczkowej, jest wiele rzeczy, które możemy zrobić, aby zminimalizować ryzyko jej wystąpienia. Sprawdź, czy SIDS to choroba, i które dzieci są szczególnie zagrożone. Co to jest SIDS? SIDS (z ang. Sudden Infant Death Syndrome ) nazywany także „cichą śmiercią” lub „śmiercią bez patologii”, to zespół nagłej śmierci łóżeczkowej niemowląt. SIDS nie jest chorobą. Jest diagnozą, którą lekarze stawiają w szczególnych okolicznościach nagłej, nieoczekiwanej śmierci dziecka poniżej pierwszego roku życia, które uważane było przez rodziców i lekarzy za zdrowe. Trzeba jednak pamiętać, że SIDS zdarza się wyjątkowo rzadko. Szacuje się, że w Polsce śmierć łóżeczkowa dotyka około 60 niemowląt rocznie.  Nie myl SIDS z SUDI (ang. Sudden Unexpected Death in Infancy ). To drugie pojęcie oznacza wszystkie przypadki niespodziewanej śmierci w trakcie snu dziecka poniżej 1. roku życia. 44% przypadków SUDI stanowi nagła śmierć łóżeczkowa (SIDS).  SIDS: do kiedy występuje? Śmierć łóżeczkowa występuje u niemowląt do 12. miesiąca życia, najczęściej między 2. a 6. miesiącem życia (zdarza się wtedy 80-90  proc. przypadków SIDS), później jest coraz rzadsze, a po pierwszym roku życia ryzyko praktycznie zanika. Zwykle zdarza się w nocy i wczesnym rankiem, sporadycznie we śnie w ciągu dnia. Jest częstsza u chłopców niż u dziewczynek. W skali światowej częstotliwość występowania SIDS waha się od 0,1 do 6 na 1000 żywych urodzeń. Najwyższy współczynnik występowania SIDS zaobserwowano w Australii i Nowej Zelandii.  Czy wiadomo, jakie są przyczyny śmierci łóżeczkowej? Nie wiadomo, jakie są przyczyny występowania SIDS, a sama diagnoza...

Niebawem będziemy obchodzić święto zmarłych – czas bardzo trudny, ale też moment zadumy i refleksji. Jest to dobra okazja, by docenić swoich bliskich – właśnie o to apeluje modelka. „Opowiadając o swojej żałobie, chcę dziś przede wszystkim powiedzieć ludziom, żeby doceniali to, co mają. Bo my wszyscy mamy taką tendencję do narzekania: nie posiadam tego, a tamtego mi jeszcze brakuje. Matki narzekają, że dzieci płaczą im w nocy, że nie chcą jeść. Co ja bym dziś dała za jedną nieprzespaną noc więcej z Oliwierem...” - powiedziała. Życie po śmierci ukochanego synka Była uczestniczka „Top Model” przyznała, że po śmierci synka stara się normalnie funkcjonować, jednak nie potrafi cieszyć się życiem: „Staram się jakoś egzystować. Jak pytasz mnie o moje codzienne życie, to trudno mi o nim opowiedzieć. Chodzę do sklepu, kupuję jedzenie, rano ubieram się i jakoś funkcjonuję. Ale to wszystko jest dla mnie bardziej egzystencją niż życiem. Gdyby nie znajomi, którzy wyciągają mnie na kawę, na obiad, to cały czas siedziałabym w domu. Nie potrafię teraz żyć, nie potrafię się cieszyć. Nawet jak na chwilę uśmiechnę się, to od razu przychodzą łzy, bo już go nie ma". Modelka na pytanie, co pomagało jej zaraz po śmierci synka, odpowiedziała, że modlitwa. „Było ze mną wtedy bardzo źle. Myślałam, że umrę z bólu. To był taki ból w sercu, że tego się nie da opisać, człowiek tylko myśli: »Zaraz umrę, zaraz będę z nim«” – dodała.  Modelce w ciężkich chwilach pomaga psycholog Magda Stępień wyznała, że wciąż nie pogodziła się ze śmiercią swojego dziecka. Na szczęście jest pod opieką psychologa, który pomaga jej w tych ciężkich chwilach: „Tak, spotykam się z psychologiem raz lub dwa razy w tygodniu. Dużo się modlę. To trzyma mnie przy życiu, bez tej modlitwy nie dałabym rady. Psycholog towarzyszy mi w żałobie, ale...

Nie ma takich słów, które mógłby opisać to, co spotkało dzieci, które zamieszkały z 52-letnią Switłaną P. Kobieta, która zajmowała się dziećmi, zamiast zapewnić im miłość i bezpieczeństwo, katowała je, głodziła i pozwalała, aby obcy ludzie wykorzystywali je seksualnie. Kobieta została oskarżona o znęcanie się fizyczne i psychiczne ze szczególnym okrucieństwem. Dzieci były bite, głodzone i wykorzystywane W marcu, 2022 roku Switłana P. zatrzymała się wraz z dziećmi w Poznaniu u małżeństwa, które postanowiło pomóc rodzinie i dać im schronienie. Zachowanie dzieci wzbudziło u pary podejrzenia. Niedługo później dzieci zaczęły zwierzać się z tego, co przeżyły przed przeprowadzką. Okazało się, że dzieci były bite i głodzone. „Sześciolatce, która zamieszkała u niej tuż przed wojną, wyrywała włosy, a do ust wpychała pieluchę zabrudzoną moczem i kałem. Biła tłuczkiem po głowie i rękach oraz paskiem i gałęzią po pośladkach”  - czytamy w „Gazecie Wyborczej”. Małżeństwo zaalarmowało odpowiednie służby Sprawa została natychmiast zgłoszona na policję i ostatecznie trafiła do prokuratury. Lekarze, którzy zajęli się dziećmi, stwierdzili u całej dziesiątki skrajne niedożywienie, ślady po wyrwanych włosach, a także mnóstwo siniaków, ran i wybroczyn. W trakcie śledztwa okazało się, że dzieci były także ofiarami pedofili. Kobieta miała podawać im substancje, które pozbawiały ich władzy nad ciałem i możliwości obrony. Sama zapraszała pedofilii do domu. „Zapraszała pana lub panów do pokoju, przekazywała dziecko, a sama stała w drzwiach i z telefonem w ręku odmierzała czas. Jedna z dziewczynek, którą gwałcono od pierwszej klasy podstawówki, powiedziała, że mężczyźni trzymali ją za włosy i gwałcili, a matka patrzyła, czy minęło już 20 minut. Czasem się uśmiechała” — podaje „Gazeta Wyborcza”. Badania...