To niesamowicie rzadki przypadek, że ten sam rodzaj raka wystąpił u obojga małżonków, a jeszcze rzadszy –że pojawił się u kobiety w ciąży. 33-letni James i 30-letnia Bethany Jefferson-Loveday z Wielkiej Brytanii nie wiedzieli, czy ich historia dobrze się skończy. Oboje zachorowali, drżeli o zdrowie córeczki Kiedy u mężczyzny zdiagnozowano chłoniaka, para postanowiła postarać się o ciążę jeszcze przed rozpoczęciem chemioterapii. Udało się, ale niedługo po szczęśliwym poczęciu małżonkowie usłyszeli kolejną, straszliwą wiadomość – chłoniak rozwijał się także u ciężarnej kobiety! Nowotwór wykryto w późnym stadium, wcześniej lekarze sądzili, że podejrzane objawy, jak np. uporczywe bóle głowy, to efekt ciąży. Czasu na leczenie było niewiele, w dodatku chemioterapia poważnie zagrażała zdrowiu nienarodzonego dziecka. Para nie zdecydowała się jednak na aborcję. Zamiast tego Bethany podjęła leczenie oraz walkę o życie swoje i maluszka.  Mąż bardzo wspierał żonę podczas chemioterapii, doskonale przecież wiedział, przez co przechodzi. Wytrwałość małżonków wreszcie została nagrodzona – w końcu na świat przyszła ich córeczka. I co najważniejsze, okazało się, że jest całkowicie zdrowa! Lekarze nie kryli radości – to prawdziwy cud! Piszemy też o: Jawor: głowa dziecka utknęła w sedesie. Interweniowała straż pożarna 9-letnia dziewczynka trafiła na intensywną terapię. Wszystko przez gadżet, który część z nas ma w domu „Wszystko na mojej głowie, same wymagania, a nawet zwykłego 'dziękuję' nie usłyszę – ani od męża, ani od dzieci” [LIST DO REDAKCJI]

Belinda, mama Lexie, poważnie zaniepokoiła się, kiedy jej 7-letnia córka dalej wymiotowała. Dziewczynka czuła się źle przez kolejnych 5 tygodni – tyle czasu minęło, zanim postawiono diagnozę. Rodzina odwiedzała wielu lekarzy, ale każdy z nich bagatelizował objawy choroby takie jak chroniczny ból głowy, światłowstręt i wymioty. Do czasu ostatecznej diagnozy Lexie bardzo schudła i zaczęła wymiotować krwią.  Okazało się, że to rak W końcu wykonano Lexie kompleksowe badania. Okazało się, że dziewczynka ma guza mózgu o podłożu nowotworowym. Rodzice załamali się, ponieważ okazało się, że ich córka ma 50% szans na pokonanie choroby. Na naganę zasługuje także postawa lekarzy, którzy badali dziewczynkę pod kątem zatrucia pokarmowego i zatrucia pałeczkami E. Coli, nie chcąc wykonać dodatkowych badań. Udało się to dopiero po naciskach rodziców. Rozpoczęte leczenie Niestety, kiedy dziewczynkę po diagnozie przewieziono do szpitala specjalistycznego, badania wykazały, że guz przeniósł się już do kręgosłupa. Ta wiadomość jeszcze bardziej dobiła rodziców cierpiącej dziewczynki. Biopsja wykazała, że oba guzy to rak, ale nie wiadomo, jaki jest ich stopień zaawansowania. Wiadomo, że rak mózgu pojawił się pół roku przed diagnozą. Rodzice dziewczynki zbierają aktualnie fundusze na dalsze leczenie córeczki. Para musiała rzucić pracę, aby poświęcić się opiece nad córką i ich 11-letnim, starszym synem.  Źródło: The Sun Piszemy także o: Zachorowali na tego samego raka i wtedy urodziła się ich córeczka: jest cudem! „Wracają zabobony! Synek znajomej płakał po nocach, więc ta przelała nad nim wosk, zamiast iść do lekarza” [LIST DO REDAKCJI] Jego ogromne dłonie ważą po 8 kilogramów. Mówią o nim „dziecko diabła”  

Kiedy wychodziłam za mąż za Staszka, znajomi szeptali, że jeszcze będę tego żałowała. Wdowiec z małą córeczką, który w dodatku nie śmierdział groszem? Miałam lepsze perspektywy, gdybym się dobrze zakręciła, mogłabym być dziś zaliczana do palestry miasteczka i okolic, cieszyć się ludzkim szacunkiem, tylko dlatego że wyszłam odpowiednio za mąż. Ale ja miałam oczy tylko dla Staszka, spokojnego człowieka, ledwie radzącego sobie z codziennością. Usłyszałam o nim od Marii, jego matki, kobiety rozmownej i z sercem na dłoni. Nie znałyśmy się wówczas, zauważyłam, że ma kłopoty z przepchaniem wózka przez obrotowe drzwi supermarketu, i pospieszyłam na ratunek. Wspólnymi siłami uwolniłyśmy gondolę z pułapki, Maria wylewnie mi dziękowała, ja się śmiałam i zaglądałam do wózka, komplementując jego zawartość. W środku spało małe zawiniątko w czapeczce z mysimi uszkami. – Śliczny wnuczek – pochwaliłam, bo tak należy. Maria, zamiast rozpromienić się jak dumna babcia, ze smutkiem pokiwała głową. – To wnusia, Kalinka jej dali, Paulina się uparła, że tylko tak ma być, więc Staszek zrobił, jak chciała. Ochrzciliśmy małą z wody, w szpitalu, w obecności matki. Potem drugi raz w kościele, już jako sierotkę. – Taka mała i bez rodziców, sama jedna na świecie – wzruszenie chwyciło mnie za gardło, więcej nie mogłam powiedzieć. W sumie dobrze się stało, bo Maria spojrzała na mnie ze zgorszeniem. – Kalinka ma ojca. To mój syn – powiedziała. – Przepraszam – nie wiedziałam, gdzie oczy podziać, zrobiło mi się głupio. – Ta kruszynka mamy nie ma – sprostowała Maria. – Paulina odeszła z tego świata trzy miesiące po urodzeniu dziecka. Straszna tragedia. – Straszna – powtórzyłam jak echo. – Staszek do dziś nie może się pozbierać. Tak to w życiu bywa, nie każdemu z górki. A pani skąd? – Tu niedaleko...