Niejedna kobieta chciałaby być na moim miejscu. Żyję jak królowa. Mam wszystko. Zdrowie, dom, pieniądze, kochane dzieci i ustawionego męża. A jednak coś jest nie tak. Stać mnie na wiele, poza radością życia Nie zawsze żyłam tak, jak teraz. Moi rodzice ciężko pracowali, żeby wyżywić mnie i moje dwie siostry, posłać nas do szkół. Nie przelewało się nam. Wszystko się zmieniło, gdy na studiach poznałam mojego męża. Szybko się pobraliśmy i zamieszkaliśmy w bliźniaku, którego Arek dostał od rodziców. Po prostu bajka.  Trzy lata temu urodziłam Maksa, rok temu Kornelkę. Dzieci są śliczne i zdrowe, ja nie pracuję zawodowo, zajmuję się domem. Tak, jest mi wygodnie, nie muszę martwić się o pieniądze, rachunki, zakupy. Urządzam dom, jak chcę, dbam o ogródek, popołudniami leżę z Kornelką na trawie, a Maksio bawi się z naszym labradorem. Żyć, nie umierać, prawda? A jednak... Codziennie w nocy wyję do poduszki. Czuję, że utknęłam w jednym miejscu, jak w jakiejś pułapce. Chciałabym coś robić, jakoś się rozwijać, ale nie mam pojęcia, w którą stronę iść. Na mojej głowie jest dom, dzieci i to jest mój cały świat. Nie ma nic więcej. Ostatnio poprosiłam męża, żebyśmy zaplanowali wakacje, wyjechali, zrobili coś razem. Zbył mnie mówiąc, że on musi pracować, ale mogę jechać sama z dziećmi. Rozpłakałam się, nie wytrzymałam.  Wiem, że powinnam docenić to wszystko, co mam. Nie umiem. A może po prostu nie nadaję się do tej roli, w którą weszłam, roli matki i żony? Paulina Od Redakcji:  Jeśli  chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl .  Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Przestałam zapraszać do siebie znajomych z dziećmi. Wystarczy, że raz bachory...

Droga Redakcjo, mam problem z mężem, który w ogóle nie chce zajmować się naszym dzieckiem. Hania ma już 5 lat, a jest tylko gorzej. Czy to normalne, żeby w tym wieku ciągle siedzieć w telefonie? A gdzie czas dla rodziny? Po pracy tylko internet Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia, co on robi w tym telefonie. Co tam jest takiego ciekawego? Ja nawet Facebooka nie mam, bo za dużo jest roboty w domu, żeby sobie głowę zawracać takimi rzeczami. Sprzątam gotuję, kąpię córeczkę... Nawet znajdę czas, żeby z nią porysować. Ręce mi odpadają, głowa pęka. A mój mąż wraca zmęczony, kładzie się i od razu telefon do ręki. Haneczka pcha mu się na kolana, stęskniona, obejmuje, przynosi klocki, prosi... Serce mi się kraje na ten widok. Nawet jak on się chwilę z nią pobawi, to ciągle zerka w ten ekran. Nie idzie tego znieść. Tak jakby nie umiał się powstrzymać. Ja nie wiem, jak z nim rozmawiać, jak dotrzeć. Czy telefon może być ważniejszy od własnego dziecka? Czy ja przesadzam i teraz ludzie tak się właśnie relaksują? Jak na niego krzyknę raz czy drugi, to się obraża i już w ogóle nie ma rozmowy. Zamknie się w łazience, oczywiście z telefonem. Pomocy, brakuje mi już sił i pomysłów. Mąż twierdzi, że przesadzam i marudzę, bo przecież on pracuje i zarabia na rodzinę.  Beata Od Redakcji:  Jeśli  chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl .  Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Mój syn podliczył pieniądze z komunii i wpadł w szał. Chciałam zapaść się pod ziemię, gdzie popełniłam błąd?!" "Przestałam zapraszać do siebie znajomych z dziećmi. Wystarczy, że raz bachory zdemolowały mi mieszkanie" "Zażądałem rozwodu, bo żona nie chce pracować....

Nie sądziłam, że ciąża tak zrujnuje moje zdrowie, ale stało się. Od zawsze byłam chorowita, ale teraz czuję się jak staruszka. Mam problemy z sercem, kręgosłupem. cukrzycę, częściowo straciłam wzrok. Wszystko przez ciążę i komplikacje. Ale przynajmniej Igorek jest zdrów jak ryba. Nie mogę zostać sama Paweł nie zdał egzaminu na męża, ale uważa, że ojcem jest świetnym. To fakt, dba o naszego synka, po pracy poświęca mu czas. Zarabia dobrze, właściwie nic mu nie można zarzucić. Tak się boję, że zabierze mi synka! Ja od porodu nie pracuję i raczej nie nadaję się do żadnej pracy, przynajmniej na razie. Dostaję rentę i 800 plus, to moje całe dochody. Chodzę na rehabilitację, często jestem u lekarzy. Jakby mi przybyło ze 30 lat. Ale Igorkiem umiem się zająć, wszystko wokół niego robię. Staram się jak mogę, jesteśmy ze sobą mocno związani.  Jak zaczęłam niedomagać, Paweł odsunął się ode mnie. Teraz powiedział, że chce rozwodu. Wszystko mi już jedno, niech odchodzi. Byle tylko synka mi zostawił. On twierdzi, że z nim Igorkowi będzie lepiej. Czy to możliwe, żeby sąd przyznał opiekę ojcu? Mąż zarabia, ma mieszkanie, jest życiowo ogarnięty. Stać go na prawnika. A ja schorowana z rentą, będę pewnie musiała wynająć jakiś kąt – co mogę zaoferować synkowi? Ciąża zniszczyła mnie fizycznie, pozbawiła możliwości zarobkowania. To niesprawiedliwe, chcę być matką dla mojego dziecka! Katarzyna Od Redakcji:  Jeśli  chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl .  Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Mąż odszedł do młodszej, ale nie to jest najgorsze. Jak mógł zrobić takie świństwo naszej córce? "Przyjęłam męża z powrotem po świństwie, jakie mi zrobił. Nikt nie rozumie, że ja po prostu...