Wypracowaliśmy sobie taką rutynę, że zaprowadzam Miłoszka do przedszkola na 8, a obieram go po obiadku. Tak jest idealnie, bo dziecko zdąży się trochę pobawić, ale nie zmęczy się za bardzo. Wiem, że inaczej byłby przebodźcowany. Nie wyobrażam sobie trzymać go tam do późnych godzin. A wiem, że niektóre maluszki siedzą biedne w tym przedszkolu do 18.  Najpierw dziecko, potem praca Zaznaczam, że to moja prywatna opinia, a każdy robi, jak uważa. Jednak serce mi się ściska na myśl o tych dzieciach, które rodzice przetrzymują w placówkach po 10 godzin dziennie. To musi być okropne. Nie wierzę, że takie dziecko bawi się cały czas i nie tęskni. Przecież to nie bobasy, na pewno rozumieją, że rodzice mają ważniejsze sprawy od nich. Miłoszek ma w grupie taką dziewczynkę, codziennie jest w przedszkolu o 7, jak przychodzimy, to już siedzi w kąciku. Spytałam kiedyś pani, to mi powiedziała, że Marcelinka otwiera i zamyka przedszkole. To takie smutne. Gdzie są rodzice? Proszę, nie zasłaniajcie się pracą. Czas na pracę zawsze się znajdzie, a takie maleńkie dzieci macie tylko teraz. Gdzie tak pędzicie, że na cały dzień chcecie pozbywać się dzieci? Podrzucać je gdzieś, gdzie za wami tęsknią? Przecież chyba wiedzieliście, że jak się ma dziecko, to różne rzeczy trzeba dla niego poświęcić. Izabela Od Redakcji:  Jeśli  chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl .  Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Dlaczego przedszkola otwierają tak późno? Jak zdążyć do pracy? A na nockę mam jechać z 2-latką?" "Mama musi odpocząć - po porodzie codziennie słyszałam te słowa. Żadna koleżanka mi nie wierzyła" "Mąż odszedł do młodszej, ale nie to jest najgorsze. Jak mógł zrobić takie świństwo naszej córce?

Czy to normalne, żeby do ludzi zamiast po imieniu zwracać się po numerach? No nie sądzę. "A ta jedna powiedziała"... Mam dość Szanowna Redakcjo, może to dziwaczny i wydumany problem, ale przypadłość mojego dziecka naprawdę zaczyna urastać do rangi 'problemu'. Nie wiem, jak do niej trafić i dlaczego ona to robi. W skrócie – nie umie zapamiętać ani jednego imienia dzieci w przedszkolu.  Rozmowa z moją Julką o jej koleżankach i kolegach zawsze wygląda tak samo. "Ta jedna zrobiła to, a tamten jeden powiedział tamto...'. Dzieci w jej grupie nie mają imion. Mają numery, a właściwie wszystkie są "jedynkami'! Nie mogę zrozumieć, o co chodzi. Czy to kłopoty z pamięcią, czy coś całkiem innego? Czy ona to robi po złości? Jak ją pytam, z kim się bawiła i jak się nazywa nowa przyjaciółka, to Julka nie wie. Zrozumiałabym, gdyby to był wrzesień, nowa klasa. Tylko że ona chodzi do tej grupy już od pół roku! Ostatnio się zdenerwowałam i kazałam jej nauczyć się wszystkich tych imion na pamięć. Córka się obraziła, a mąż mnie zrugał. Dla niego zachowanie Julki jest normalne. On podobno też tak miał. No ludzie, wymiękam! Naprawdę określanie ludzi numerkami nie powinno niepokoić? Agata Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Przypadkiem usłyszałam, jak dziecko zwraca się do matki. Ja nigdy nie dałabym sobie tak wejść na głowę" "Tylko mnie jednej nie ma żadnych zdjęciach z dziećmi. Staram się jak głupia, by miały, ferie, wakacje, imprezy, a one i tak o mnie zapomną" "Do matki z pociągu: widziałam, co robiłaś córce i bardzo ci współczuję"

Zdecydowaliśmy z mężem, że nasz syn zmieni placówkę. Powodów było kilka, ale najważniejszy z nich to wyżywienie. Choć trudno to nazwać jedzeniem. Powiedziałabym raczej, że to były takie zapychacze. Dużo w tym winy rodziców, niestety. Jak można wpychać w dziecko parówki, i to codziennie? Szanowna Redakcjo, piszę do Państwa już po tym, jak przenieśliśmy z mężem syna do innego przedszkola. To był dramat, dlatego chciałabym zwrócić uwagę rodziców na to, co podaje się ich dzieciom w placówkach opiekuńczych. Być może nie wszyscy wiedzą, że tak wcale nie musi być? Szczerze, to nie wiem, kto u nas układał menu dla dzieci. Wstrętne parówki, pasztety, makaron polany czymś, co nawet nie stało obok truskawek, na śniadanie zawsze płatki czekoladowe albo kukurydziane. Warzyw jak na lekarstwo, owoców zero. Zdarzały się czekoladowe batoniki na podwieczorek. Po prostu koszmar. Nie wszyscy rodzice muszą się znać na zdrowym jedzeniu, ale ludzie, przecież jak się czyta niektóre przedszkolne jadłospisy, to włosy stają dęba!  Najgorsze jest jednak co innego. Zaproponowałam na zebraniu zmianę menu i okazało się, że to możliwe – za dopłatą. Większość rodziców była przeciwna. Czy ktoś może mi to wytłumaczyć?! Rodzice nie chcieli, aby ich dzieci jadły zdrowo! Nie chcieli dopłacić kilku złotych dziennie do mleka roślinnego, dobrych serów, sprawdzonego mięsa i świeżych warzyw. Nie mogłam w to uwierzyć. Naprawdę nie widzicie, szanowni rodzice, jak już teraz wyglądają wasze dzieci? Kilkulatki z nadwagą to straszny widok. A lepiej nie będzie. Z wiekiem te wasze pulchne maluszki zaczną chorować, staną się kalekami, to wpłynie na całe ich życie. A wy nadal wolicie ich karmić słodkimi bułkami, czekoladą i przetworzonym mięsem? Kształtować fatalne nawyki? Opamiętajcie się, może jeszcze coś zdążycie zdziałać. Angelika Jeśli chcesz się...