Szymek urodził się w 26. tygodniu ciąży. Po wylewie doszło u niego do czterokończynowego porażenia mózgowego. Ale chłopczyk walczył – tak jakby wiedział, że jest ktoś, kto na niego czeka.
„Biologiczna matka próbowała go usunąć – ściskała się bandażami, biła po brzuchu, chciała doprowadzić do poronienia. W pewnym sensie jej się to udało, bo w drugiej dobie życia Szymon miał wylew krwi do mózgu” – opowiada ze łzami w oczach Anna Bigda, mama adopcyjna Szymka.
Chłopczyka nie chciały przyjąć cztery kolejne rodziny. Ale gdy zobaczyła go pani Anna i pan Jarosław, jego los się odmienił. Został adoptowany w wieku 9 miesięcy.
„Jak tam pojechaliśmy i go zobaczyliśmy, to wiedzieliśmy, że to nasz syn. Bardzo pragnęliśmy dziecka, a Szymona wcześniej nie chciało cztery inne rodziny. Wiedzieliśmy, że musimy mu pomóc” – wyjaśnia pani Anna.
Szymuś jako wcześniak po rozległym wylewie nie rozwija się prawidłowo. Nadal nie chodzi, jego rosnące kości są narażone na deformacje, ma niedosłuch, mowa rozwinęła się u niego dopiero kilka miesięcy temu.
„Szymon jest pod opieką neurologa, okulisty, ortopedy, alergologa, audiologa, laryngologa. Od urodzenia był w szpitalu wielokrotnie. Szpital ma zakodowany tak mocno, że bardzo się boi tych pobytów, fartuchów, lekarzy, ukłuć” – wylicza pani Anna.
Rodzice dbają o to, by Szymek był regularnie rehabilitowany. Dzięki ich wysiłkom stan chłopca bardzo się poprawił, został nawet zapisany do integracyjnego przedszkola. To prawdziwy cud – przecież gdy się urodził, lekarze twierdzili, że będzie dzieckiem leżącym, że nie ma szans na w miarę normalne funkcjonowanie.
Szymuś potrzebuje rehabilitacji, zajęć wspomagających rozwój, specjalistycznego sprzętu. Podobnie zresztą jak jego starsza siostra, którą rodzice również adoptowali kilka lat wcześniej. To wszystko kosztuje, pani Anny i jej męża nie stać na wszystkie potrzeby dzieci. Pan Jarosław dorabia po godzinach, ale mimo że dochód rodziny wynosi 5 tys. zł, to sama rehabilitacja Szymka kosztuje 6 tys. zł. Rodzice z bólem serca dokonują więc trudnych wyborów.
Nie poddają się jednak, choć bywa ciężko.
„Trudno jest prosić o pomoc. Nie poddajemy się, nie dajemy zwieść się ludziom i ich gadaniu. Słyszałam, że wzięłam chorego dzieciaka, a teraz żebrzę. Takie słowa bolą, ale trzeba to puścić mimo uszu i robić swoje” – opowiada pani Anna.
Rodzice Szymusia mówią, że siłę czerpią z uśmiechów swoich dzieci.
Aby wspomóc Szymona i innych podopiecznych Fundacji TVN, wyślij sms o treści POMAGAM na numer 7356. Koszt smsa to niespełna 4 zł.
Źródło: Uwaga! TVN
Piszemy też o:
Anna i Szymon Leszczyńscy z Zusna (woj. podlaskie) mają dwoje dzieci: 5-letniego Marcela i 3-letnią Irenkę. Ich synek urodził się zdrowy, ale teraz — po operacji usunięcia olbrzymiej torbieli — musi być karmiony pozajelitowo. I wciąż nie jest zdrowy. Z bólu turlał się i krzyczał. Lekarze: „nic mu nie jest” Po raz pierwszy ból brzuszka pojawił się, gdy Marcel miał kilka miesięcy. Od tamtej pory bóle brzucha i wymioty powtarzały się. Czasem dolegliwości były tak silne, że rodzice jechali z dzieckiem do szpitala w Suwałkach. Za każdym razem lekarze stwierdzali u chłopca „wirusa nieznanego pochodzenia”. Dopiero w kwietniu tego roku okazało się, co naprawdę dolega chłopcu. Gdy pewnego wiosennego dnia poczuł się bardzo źle, rodzice znów pojechali z nim do szpitala. Lekarze odesłali ich do domu, zapewniając, że Marcelowi nic nie jest… „Boże, jak on się turlał, jak on krzyczał z bólu, nie mogłem patrzeć…” – wspomina dziadek chłopca. Dyspozytor pogotowia: „Macie zły termometr” Gdy stan Marcela nie poprawiał się, rodzice postanowili wezwać karetkę. Dyspozytor nie uwierzył im, gdy powiedzieli, że temperatura ciała chłopca wynosi 34 stopnie. „Macie zły termometr” – usłyszeli zrozpaczeni rodzice. Dyspozytor pogotowia nie wysłał. Marcel mimo to trafił do szpitala w Suwałkach. Lekarze nawet wtedy nie zrobili dziecku USG. Uznali też, że lepiej będzie, gdy chłopiec trafi do szpitala w Białymstoku. Przez czyją nieodpowiedzialność chłopiec cierpi? Lekarze niemal natychmiast podjęli decyzję o operacji Marcela. Usunęli dziecku 15-centymetrową torbiel. Znajdowała się na jelicie cienkim. „Mówili, że do tej pory niczego takiego nie widzieli” – wspomina mama chłopca. Potem Marcel miał jeszcze dwie operacje. Od tamtej pory po kilkanaście godzin dziennie karmiony jest pozajelitowo specjalną pompą....
Jak podaje „Gazeta Prawna”, z roku na rok coraz więcej dzieci pozostaje w szpitalach z przyczyn innych niż medyczne. Oddziały szpitalne stają się miejscem, gdzie maleństwa pozostają do momentu, aż znajdzie się ktoś, kto zapragnie stworzyć im bezpieczny i pełen miłości dom. Coraz więcej dzieci w szpitalach… Aż 652 dzieci – tyle maluchów pozostało w polskich szpitalach na koniec 2022 roku, choć ich stan zdrowia nie wymagał wcale hospitalizacji. Na koniec 2021 roku było to 643 dzieci, na koniec 2020 roku – 506 dzieci. Według szacunków, w 2023 roku maluchów pozostawionych w szpitalu lub takich, których z różnych przyczyn nie można oddać pod opiekę biologicznych rodziców, będzie więcej niż kiedykolwiek… Dlaczego tak się dzieje? „To przejaw rosnącej odpowiedzialności społecznej. Lepiej zareagować, niż potem czytać doniesienia o kilkumiesięcznym dziecku, które trafiło do szpitala ze śladami pobicia. Ważne, by nie tracić z oczu dziecka z pola widzenia od momentu jego narodzin” – tłumaczy Katarzyna Katana z Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę. Niestety nie zawsze maluszki od razu mogą liczyć na miejsce w rodzinach zastępczych… Niemowlęta ze szpitala na Pomorzanach już znalazły dom Pracownicy szczecińskiego szpitala na Pomorzanach postanowili zaapelować o pomoc za pośrednictwem mediów społecznościowych. Choć maluszki były tu uwielbiane, wszyscy mieli świadomość, że im wcześniej znajdą prawdziwy dom, tym lepiej… Wskutek apelu, udało się już odnieść pierwsze sukcesy. „Bardzo dziękujemy wszystkim, którzy się zainteresowali, a szczególnie dziękujemy Miastu Szczecin i panu wojewodzie. To dzięki temu nie mamy siódemki dzieci, a mamy piątkę, bo dwójka dzieci już znalazła dom zastępczy. Jedno dziecko czeka na decyzję..., właściwie już ją ma, w przyszłym tygodniu będzie przeniesione do domu zastępczego, do rodziny zastępczej....
Mama 9-letniego Ignasia sprzątała w domu po uroczystości, kiedy doszło do dramatu. Ciszę we wsi przerwały przeraźliwe krzyki i płacz. To był dzień I Komunii. Ignaś miał zaraz wrócić do domu Była niedziela, 21 maja. Nadchodził wieczór, Ignaś z ciocią poszedł jeszcze do rodziny, niedaleko swojego domu. Mama prosiła, żeby zaraz wrócił do kąpieli, bo na drugi dzień szkoła. Nie wrócił. Mama 9-latka pamięta tylko urywki z tamtych wydarzeń. Najpierw krzyki, potem jej synek leżący na ziemi, karetka, helikopter... Mama jechała za Ignasiem do szpitala 100 km, nie pamięta drogi. W Ignasia uderzył rozpędzony samochód. Chłopczyk doznał ciężkiego urazu czaszkowo-mózgowego, był w stanie krytycznym. „To właśnie głowa mojego synka najbardziej ucierpiała w zderzeniu z samochodem. Nie mogło być gorzej… Obrzęk, trzeba było usunąć fragmenty czaszki. Opuchnięta buźka, pełno maszyn… Trudno było poznać Ignasia, znieść taki widok – dla serca rodzica to ból nie do wyobrażenia…” – pisze zrozpaczona mama. Mimo dramatycznych rokowań Ignaś wyszedł do szpitala i 17 lipca trafił do Kliniki Budzik. Rodzina walczy o wybudzenie chłopca, potrzebne są ogromne pieniądze na sprzęt i rehabilitację. Bliscy Ignasia wierzą, że najgorsze chłopiec ma już za sobą. Zrobią wszystko, by do nich wrócił. Piszemy też o: Kraków: policjant i pielęgniarz uratowali tonące dziecko. Pan Jonasz cały mokry pojechał potem po córkę do szkoły Małopolskie: dziecko zachłysnęło się wodą w basenie. Dwa dni później ludzie modlili się na mszy w intencji chłopca Kujawsko-pomorskie: po tym, co stało się z dzieckiem, mamę musiała zabrać karetka
