Czy ci, którzy wpadli na świetny pomysł z brakiem obowiązkowych prac domowych, naprawdę chcą ogłupić nasze dzieci? Albo jeszcze bardziej utrudnić nam, rodzicom, rodzicielstwo?  Wychowujmy lenie i obiboki Zacznę od tego, że nauka u nas w domu zawsze szła i wciąż idzie opornie. Moja córka jest nogą z matematyki, zrobienie kilku zadań z obliczeniami trwa u niej godzinę. A jeszcze żeby zaciągnąć ją do tych zadań... Musimy się zawsze z mężem nagimnastykować, czasem pogrozić. Do tej pory mieliśmy przynajmniej jakiś straszak w postaci pani w szkole, która wymaga i będzie sprawdzać lekcje. A teraz? Hulaj dusza, piekła nie ma! Naprawdę nie rozumiem, kto i dlaczego mógł wpaść na taki niedorzeczny pomysł, jak brak prac domowych w szkole. Czy teraz mam zaciągać córkę siłą do lekcji? No bo bez bata nad głową to inaczej się nie da. I jeszcze to śmieszne sformułowanie – prace domowe dla chętnych. No świetnie, tylko moja córka akurat nie jest chętna! I co mam z tym zrobić? Kto i dlaczego chce ogłupić nasze dzieci? Czy teraz po szkole to tylko leżenie do góry brzuchem? Co z tego będzie dalej? Bożena Od Redakcji:  Jeśli  chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl .  Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Codzienne prace domowe to jakiś obłęd. Wczoraj zrobiłam szlaczki za córkę, żeby miała czas się pobawić" "Synowi kazali lizać podłogę, niestety nie tylko podłogę. Co się teraz wyprawia w szkołach?!" „Dziadkowie, ciotki, nieznajomi – wszyscy pouczają moje dziecko. Przestańcie się wtrącać! Wychowanie to moja sprawa”

Już pogodziłam się z tym, że nasza rodzina się rozpadnie. Bliscy uważają, że powinnam walczyć w sądzie, dać mu popalić, ogołocić go ze wszystkiego. Za to, co zrobił mnie i naszej córce. Nie mam sumienia pogrążać męża Mój mąż wybrał inną kobietę. Pewnie młodszą i ładniejszą. Oświadczył mi to dwa dni przed moimi okrągłymi urodzinami. Były łzy, moje i jego. Prosiłam, żeby to przemyślał, bo mamy dziecko. Nic z tego, jest nieugięty. Ale... Pogodziłam się już z tym, nie mam wcale żalu, chociaż dla niektórych to dziwne. Byłam zła, ale wolę skupić się na naszej córce i codziennym życiu. Co mi da rozpaczanie? Za to moi bliscy nie przestają sączyć jadu. Dla moich rodziców i ciotki, z którą jestem blisko, numer mojego męża jest niewybaczalny. Ich zdaniem powinnam zrobić wszystko, żeby Karol żałował swojej decyzji do końca życia. A ja nie mam serca mu tego robić. Nie chcę rozwodu z orzekaniem o winie, nie chcę kolosalnych alimentów, które go zrujnują. Nikt nie rozumie, że nie chce kłótni o pieniądze ze względu na naszą Marysię, która będzie na to wszystko patrzeć. Nie chcę pogrążać jej ojca, przecież ona go kocha. Czy jestem naiwna, że wolę rozstać się w zgodzie?  Zofia Od Redakcji:  Jeśli  chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl .  Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Mąż zarabia 12 tysięcy, więc odpuszczam mu zabawianie dziecka po pracy. Gdyby zarabiał marne 2 tysiące, obowiązki dzielilibyśmy po równo" "Ogarniam cały dom i dwójkę dzieci, a mąż każe mi jeszcze iść na etat. Ciągle narzeka, że do niczego się nie dokładam" "Zażądałem rozwodu, bo żona nie chce pracować. Przez jej lenistwo prawie...

Szanowna Redakcjo, niestety muszę dołączyć do narzekających na swoją sytuację rodziców. A miało być tak pięknie... Niby mamy 800 plus i oboje pracujemy, a już w połowie miesiąca musimy zaciskać pasa. Myślałam, że dobrze zarabiamy... Jesteśmy wykształceni, oboje pochodzimy z dobrych domów, przyzwyczailiśmy się do tego, że żyjemy na wysokim poziomie. To okropne, ale coraz trudniej nam zapewnić taki właśnie poziom naszym dzieciom. Niby jest tyle dodatków i świadczeń na pomoc rodzinom, ale szczerze – to wszystko jest niewiele warte, jeśli wszystko drożeje jak szalone! Poza tym naprawdę wolałabym polegać na swojej pracy i pensji niż na łasce państwa. A tymczasem... Zanim pojawiły się dzieci, żyłam w przekonaniu, że razem z mężem mamy świetne zarobki. Prawie 5 tysięcy na rękę jeszcze parę lat temu to było coś. Teraz ja dostaję 5,5 tysiąca, a mój mąż prawie 8. Można by powiedzieć, że się fantastycznie ustawiliśmy. A guzik prawda! Na nic nas nie stać. Przy dwójce dzieci, życiu w stolicy i minimalnych wymaganiach co do jakości wyżywienia nasze pensje są śmieszne. Szkoła coraz droższa, jedzenie, zajęcia, ubrania, kolonie... Wszystko idzie na dzieci i jeszcze brakuje. Dodam, że wynajmujemy mieszkanie za prawie 4 tysiące. Sobie już przestałam cokolwiek kupować, chodzę w ciuchach sprzed kilku lat. Kosmetyczka, fryzjer? Mogę zapomnieć, ceny jak z kosmosu. Ostatnio sprawdzałam, gdzie możemy pojechać na wakacje. Ceny fajnych wycieczek z biurem podróży dla 4-osobowej rodziny – od 20 tysięcy w górę. Jakiś dramat. Może my nie umiemy zarządzać budżetem, nie wiem, proszę wyprowadzić mnie z błędu, jeśli moje narzekania komuś wydają się przesadzone. Ale my naprawdę za chwilę zaczniemy odmawiać dzieciom wyjazdów na kolonie, narty albo markowych butów co sezon. Takie są realia. Aneta Od Redakcji: ...