Wikariusz sądowy patrzył na nas uważnym i surowym wzrokiem. – A zatem potwierdza pan ostatecznie słowa małżonki, że w waszym związku nie pojawiły się dzieci wyłącznie z pańskiej winy? Że nie chciał pan ich mieć, żeniąc się z powódką? – Zgadza się – odpowiedziałem. – Zakładałem wykluczenie potomstwa. – Żeby być precyzyjnym, kodeks kanoniczny nie zawiera takiego tytułu. Jest to tak zwana przez prawników kościelnych symulacja częściowa założenia wykluczenia nierozerwalności. Ale i w tym względzie złożył pan odpowiednie oświadczenie, że rozważał pan możliwość ewentualnego rozwodu, jeszcze zanim przyjął sakrament małżeństwa. Złożyłem oświadczenie, a jakże. I co do rozważań o rozwodzie, i co do niechęci posiadania dzieci. Prawda wyglądała jednak tak, że to Monika była bezpłodna, ale na szczęście do wniosku o unieważnienie małżeństwa nie trzeba było dołączać zaświadczeń lekarskich. – A pani potwierdza, że mąż nie zamierzał mieć dzieci? Monika skinęła głową. – Tak. Mąż wyznał mi jakiś czas po ślubie, że nie chciał mieć dzieci, zanim się jeszcze pobraliśmy. Ksiądz patrzył na nas bez zmrużenia powiek. Wyobrażałem sobie, że pod tym spojrzeniem duchowni, którzy w czymś zawinili, muszą się wewnętrznie kurczyć. – Dobrze, państwa zeznania i wszelkie świadectwa zostały zebrane. W zasadzie można by sprawę skierować już na tory najzupełniej formalne, jednak mam w zwyczaju przeprowadzać w podobnych przypadkach dodatkową rozmowę. Dziękuję, że państwo oboje przybyli. – Jeśli chodzi księdzu o to, żeby nas namawiać do powrotu w małżeństwo, nic z tego – zastrzegła Monika. – Mój były mąż zbyt mocno mnie skrzywdził, żebym chciała z nim być. – Precyzyjnie rzecz ujmując, w świetle prawa kanonicznego wciąż są państwo małżeństwem – odparł spokojnie wikariusz sądowy....

O stanie polskiej psychiatrii dziecięcej na antenie TOK FM mówił Rafał Szymański, autor wykładu „Depresja to porywacz naszych dzieci”, a prywatnie ojciec dziecka leczącego się psychiatrycznie. Jego obserwacje nie napawają optymizmem: reforma psychiatrii dziecięcej się nie udała. Przekonania i pozorne działania Rafał Szymański twierdzi, że środowiskowe centra wsparcia dla dzieci i młodzieży leczących się psychiatrycznie były dobrym pomysłem, niestety większość powstała na Mazowszu, nie ma więc mowy o tym, aby specjaliści mogli faktycznie działać np. w środowisku dziecka mieszkającego kilkaset kilometrów od takiego ośrodka. W dodatku centra te zostały pozostawione same sobie, a za stawkę, jaką zakontraktował NFZ, trudno znaleźć specjalistów, których i tak już brakuje. To sprawia, że nie wyrabiają liczby godzin, która pozwoliłaby im się utrzymać, są więc na granicy zamknięcia. Tymczasem z mapy psychiatrii dziecięcej znikają kolejne oddziały – 3 września przestał działać całodobowy oddział psychiatrii dziecięcej w Konstancinie. Drugi powód to przekonania, jakimi kierują się decydenci w NFZ. Według Szymańskiego „z powodów ideologicznych uważają, że nie byłoby tych problemów, gdyby polska rodzina składała się z kobiety i mężczyzny chodzących do kościoła . I to nie tak raz w tygodniu, tylko częściej”. Słowa, za którymi nie idzie działanie Szymański podkreślił też, że rządzący chętnie składają deklaracje, ale później brakuje konkretnego działania . Tak było, gdy rząd puścił w świat hasło „Psycholog w każdej szkole”, ale szybciutko wycofał się z finansowania tego programu. „Psychologów więc nie ma w szkołach, gdyż gmin na to nie stać, bo są dorzynane finansowo przez rząd. W dodatku gminy mają znaleźć psychologa za 2580 zł miesięcznie, co graniczy z cudem. Bo kto chce za tyle pracować?”, tłumaczył...

Uczestnicy 392. Zebrania Plenarnego Episkopatu są zaniepokojeni skutkami zmian, które zachodzą w sferze religijnej, społecznej i kulturowej. Kościół chce przeciwdziałać kryzysowi wiary w rodzinie, organizując dodatkowe lekcje religii przy parafiach. Dlaczego Episkopat chce więcej katechez? „Wszyscy jesteśmy świadomi intensywnych przemian, jakie stoją przed katechizacją w Polsce. Mamy bardzo intensywne przemiany kulturowe, społeczne, religijne. A to rodzi różnorodne trudności i kryzys wiary” – powiedział biskup Wojciech Osiał, który pełni funkcję przewodniczącego Komisji Wychowania Katolickiego. Zdaniem biskupa Osiała na postawach religijnych Polaków silne piętno odcisnęła również pandemia koronawirusa. W związku z tym, że zasady dotyczące organizacji lekcji religii mają 20 lat, władze kościelne uznały, że najwyższy czas je unowocześnić. Powołano specjalny zespół redaktorów, który ma opracować dyrektorium katechetyczne na miarę aktualnych potrzeb. Religia w szkole i przy parafii Prócz religii w szkołach katechezy mają odbywać się również przy parafiach kościelnych. Czy to oznacza, że dzieci będą mogły uczęszczać na religię albo w szkole, albo w kościele? Nie. Chodzi o to, by uczniowie brali udział w katechezie w szkole i… poza szkołą, czyli przy parafii. „Nie wolno ograniczać się do lekcji religii w szkole, ponieważ prawdziwe i najgłębsze wychowanie w wierze dokonuje się w środowisku wiary, jakim jest parafia” – tłumaczył biskup Osiał. Dodał, że w szkole trudno wejść w głębszą relację z Panem Bogiem. Frekwencja na religii coraz niższa Według statystyk prowadzonych przez Kościół frekwencja dzieci i młodzieży na lekcjach religii spada zwłaszcza w Polsce centralnej, zachodniej i północnej. Są diecezje, gdzie już organizuje się specjalne szkoły dla...