Córki mają 8 i 5 lat. Proszę pocieszyć mnie i dać nadzieję, że zmiana jest możliwa, że one mogą już być trochę samodzielne i pozwolić nam odetchnąć. Mnie brakuje już sił. Tylko mama i tata Do tej pory myślałam, że to normalne, że jak jesteśmy rodzicami, to po prostu siedzimy z tymi dziećmi non stop. Ale już nie mogę. Córki są kochane, ale nie potrafią nic zrobić bez nas. Potrzebują ciągłej uwagi, ciągłej obecności. Przy zabawie, posiłku, lekcjach, ciągle. Odsapnąć mogę chwilę, gdy któraś idzie do toalety, to wszystko. Razem też się sobą nie zajmą. Do wszystkiego potrzebują mamy i taty. To jest już tak wykańczające, że czuję się jak wyzuta z wszelkiej energii i radości. Może powinnam się cieszyć, że dzieci tak do nas lgną, ale już nie potrafię. Oboje z mężem pracujemy. Nie mamy szans na odpoczynek po całym dniu. Jak wracamy z pracy, a dziewczynki ze szkoły i przedszkola, to od razu jesteśmy atakowani ich milionem pomysłów na spędzenie czasu. Buzie im się nie zamykają, każą nam się bawić, wymyślać, angażować. Czasem mam ochotę zostać w tej pracy nawet na noc, byle mieć spokój. Z mężem w domu porozmawiać się nie da. Co ważniejsze sprawy załatwiamy przez telefon w czasie pracy. Nie wyszliśmy sami z domu od 8 lat. Wszystkie imprezy, wyjazdy tylko z dziećmi.  Jak patrzę na dzieci znajomych, które bawią się ze sobą zamiast wisieć na rodzicach, to mi się płakać chce. Coś zrobiliśmy źle, że tak jest? Dorota Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Nie przeginam z higieną i mam zdrowe dziecko. Przestańcie wyparzać każdy garnek, to i choroby się skończą" "Codziennie sprzątam, piorę i odkurzam, a góra zabawek i bajzel...

Przed drugą klasą zainwestowałam w porządny tablet dla synka. I niech mi nikt nie mówi, że powinien raczej ślęczeć nad książkami. To takie niedzisiejsze. Mojego syna ciągnie do komputerów, więc mu nie zabronię Droga Redakcjo, wszędzie trąbi się, jakie to szkodliwe dla dzieci są telefony i komputery. Nie zgadzam się z tym, wszystko jest dla ludzi. W takim świecie żyjemy. Mój Marcel ma do tego talent, myślę, że w przyszłości zajmie się informatyką. Już teraz świetnie sobie radzi, obsługuje telefon lepiej niż ja. Uwielbiam tych wszystkich nawiedzonych rodziców, którzy mnie starszą, że Marcelek będzie się źle rozwijał albo że sobie nie poradzi z nauką. No to niech popatrzą na mojego synka. Wysoki, uśmiechnięty, cichy, uprzejmy, nigdy nikomu nie podpadł w szkole. Dzieci go lubią, bo nie stwarza problemów. Na świadectwie z pierwszej klasy miał same pochwały i wyróżnienie z zajęć komputerowych. No i co, w tym momencie hejterom pewnie już brakuje argumentów. Tak, pozwalam synowi korzystać z telefonu do woli. Wieczorami też, to go relaksuje. Ma swój smartfon. Sam ściąga sobie gry, ja nie ingeruję, niech się uczy. Jest w tym biegły i wielu dorosłych pewnie nie wie tego wszystkiego, co on w wieku 8 lat.  Nauka, owszem, ale bez przesady, bez czytania opasłych kobył, bez ślęczenia nad książkami do nocy, bo pani kazała. To nie te czasy. Przyszłość to internet i komputery. Ciekawa jestem, co powiedzą ci wszyscy rodzice oczytanych kujonków, kiedy ich dzieci dorosną i się okaże, że nagle nie mogą znaleźć dobrej pracy? No chyba że praca w bibliotece jest OK. My mamy większe ambicje. Natalia Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Piszemy też o: Policja odnalazła rodzeństwo...

Australijska blogerka Erinjade podzieliła się ze swoimi obserwatorami historią związaną z przyjściem na świat jej piątego dziecka. Niestety w trakcie porodu doszło do komplikacji, a malutka dziewczynka urodziła się z okręconą wokół szyi pępowiną. To jednak nie zainteresowało będącego na sali partnera i ojca dzieci. Grał w grę Erinjade kolejny raz rodziła w basenie porodowym i do tej pory miała dobre doświadczenia z tym związane. Jednak to, co nastąpiło, na zawsze zmieniło jej życie. „Sam poród był niezwykle traumatyczny i surrealistyczny. Reynah wyszła z pępowiną owiniętą wokół szyi, więc musiałam trzymać ją pod wodą, co było przerażające. Personel zajmował się moją córką, a ja byłam nadal w wannie pozostawiona bez opieki, bez pocieszenia przez partnera”. Jak się okazuje, ojciec dzieci był w tym czasie pochłonięty grą na telefonie. Gdy Erinjade z pomocą położnej urodziła na łóżku łożysko, jej partner poinformował ją, że idzie naprawić telefon, ponieważ ma problem z wyświetlaczem. To wydarzenie wstrząsnęło kobietą i skłoniło ją do zmiany. Osobowość narcystyczna Jak wynika z relacji Erinjade, to traumatyczne zdarzenie spowodowało, że postanowiła zastanowić się nad swoim związkiem. Po powrocie ze szpitala z malutką córeczką para postanowiła rozpocząć wspólną terapię. W trakcie zajęć okazało się, że dla ojca gromadki dzieci najważniejsza jest koszykówka, a on sam, zdaniem terapeutki, ma osobowość narcystyczną. Para rozstała się, jednak Australijka twierdzi, że terapia wiele ją nauczyła, a zakończenie relacji z ojcem dzieci to była najlepsza decyzja, jaką mogła podjąć. Obecnie jest w szczęśliwym związku. Przypominamy, że terapia nie jest powodem do wstydu. Australijskiej mamie gratulujemy odwagi, a całej rodzinie życzmy wszystkiego, co najlepsze! @erin_jade5 #birthstory #birthstories #baby...