Długo jeszcze będziesz rozpaczała po tym zdrajcy? – pyta moja koleżanka. – Myślałby kto, że naprawdę warto się tak zamartwiać! Ocknij się, dziewczyno, i zacznij normalnie żyć! „Normalnie żyć” to według niej jeść, spać, pracować, umawiać się na randki, a nawet od czasu do czasu zaprosić do siebie kogoś na kolację ze śniadaniem. Od kiedy nakryłam mojego męża w sytuacji jednoznacznej z młodą sąsiadką mieszkającą naprzeciwko, świat mi się zawalił. To było ponad rok temu, ale romans między nimi trwał o wiele dłużej, czyli od czasu, gdy do pustego mieszkania wprowadziła się wnuczka zmarłej lokatorki. Była bardzo ładna. Aż mnie zakłuło pod sercem, gdy pierwszy raz zobaczyłam jej długie nogi i zgrabną pupę w obcisłych szortach, a mój Patryk podejrzanie długo zamykał nasze drzwi wejściowe, zerkając na schody, po których zgrabna blondynka schodziła w dół. – Podoba ci się? – zapytałam, a on udał, że nie wie, o kogo chodzi. Cały czas grał, że na sąsiadkę nie zwraca uwagi, a ja dawałam się uśpić jego „O kim mówisz? Nie przyglądałem się, nie mam czasu na głupstwa, nie marudź, czyżbyś była zazdrosna?”. Kiedy się okazało, że blond piękność pracuje jako laborantka w naszej przychodni, mój Patryk nagle postanowił zrobić ogólne badania, niby w trosce o zdrowie i kondycję. Nie przeszkadzało mu to, że covid nie odpuszczał i że jak dotąd na sam widok igły w strzykawce robił się biały jak płótno. Do badań podstawowych dołączył płatne rozszerzone i w ten sposób kilkakrotnie widział się z sąsiadką na obcym gruncie. Najwidoczniej to mu nie wystarczyło, więc spotkania przeniosły się na teren prywatny, o czym nie miałam pojęcia. Patryk ma nienormowane godziny pracy, często wyjeżdża, dlatego mógł nawet kilka dni pomieszkiwać za ścianą, a mnie nie przyszłoby do głowy, że tam jest. Raz czy dwa...

Chciałabym, ale podejrzewam, że nie będziemy mogli przyjść, Maks nie znajdzie w tym terminie czasu… – Eliza mówiła spokojnie, jakby recytowała wyuczoną lekcję. Aż mnie przytkało z oburzenia. Co ona mówi, od kiedy to Maks nie znajduje czasu dla starych znajomych? Co prawda nie odebrał telefonu, ale napisał esemesa, w którym prosił, bym uzgodniła wszystko z jego żoną, bo on chwilowo jest zajęty i poza zasięgiem, więc zadzwoniłam do Elizy. Znałam ją od niedawna, od kiedy wyszła za mąż za Maksa. Była młodsza ode mnie i grona naszych przyjaciół o dobre dwadzieścia pięć lat, podejrzewałam, że ma nas za paczkę nudnych pryków i dlatego nie chce przyjąć zaproszenia na sobotniego grilla. – Maks ulega jej we wszystkim, prędko go nie zobaczymy – zrelacjonowałam rozmowę z Elizą Krysi, organizatorce przyjęcia w ogrodzie. – Na drugi raz nie zwalaj na mnie zapraszania Elizy. Odmówiła, smarkata, nawet nie raczyła wytłumaczyć dlaczego. Zasłoniła się pracą Maksa. – Nie wiedziałam, że on zasuwa także w weekendy – zdziwiła się Krysia. – Coś mi się wydaje, że mała kręci, sama porozmawiam z Maksem. – Powodzenia! – zaśmiałam się. – Próbowałam kilka razy, nie odebrał. Nagrałam się na pocztę, przysłał wiadomość, że nie ma zasięgu, oddzwoni, jak będzie mógł. – Dziwne – zastanowiła się Krysia. – Maks nigdy nie był aż tak zajęty, by unikać kontaktów z przyjaciółmi. No ale cóż, ludzie się zmieniają… – Szczególnie jak żenią się z dziewczyną niewiele starszą od własnej córki. – Mam pomysł! – ożywiła się Krysia. – Skoro Maks nie może przyjść, zaprośmy Elizę. Zabawi się dziewczyna, rozerwie pod nieobecność męża, a my ją sobie dokładnie obejrzymy. – Jest od nas młodsza o pokolenie, wątpię, byśmy stanowili dla niej atrakcję towarzyską. Będziemy niańczyć żonę Maksa?! – He...

Żona, odkąd straciłem pracę, wciąż miała do mnie pretensje. – Co z ciebie za mężczyzna, że nie możesz znaleźć pracy? – krzyczała. – Nie wstyd ci, żeby cię żona utrzymywała? Za grosz ambicji! Jestem kobietą i nie będę harowała za nas oboje. Do czego ty się nadajesz, skoro nawet porządnie posprzątać nie potrafisz? W domu bałagan jak nie przymierzając w… – powstrzymała się na widok Anulki wchodzącej do kuchni – na targowisku – zakończyła. Takie koncerty Helena dawała pod byle pretekstem niemal codziennie. W jej opinii byłem nieudacznikiem, dupkiem i kiepskim ojcem. Dobrze, że nie wiedziała, że wpadłem w długi. Miałem po kokardę jej krzyków, zwłaszcza że była niesprawiedliwa w swojej ocenie. Jeszcze niedawno, kiedy pracowałem w zagranicznej firmie jako przedstawiciel handlowy, miałem dobre zarobki i służbowy samochód, uchodziłem za ukochanego męża. Robotę straciłem, gdy przyszło nowe kierownictwo i przeprowadzono reorganizację firmy. Kilka miesięcy wcześniej Helena przejęła po matce salon kosmetyczny. Przebudowała go, nawiasem mówiąc, to ja dałem na to pieniądze, zatrudniła młode dziewczyny i interes ruszył z kopyta. Klientki pchają się drzwiami i oknami. Helena otworzyła już drugi salon. By podkreślić swoją pozycję, kupiła używanego mercedesa i szpanuje nim po mieście. Od tego sukcesu w głowie się jej przewróciło. Ja zostałem kiepską gospodynią domową, ona – wielką bizneswoman z pretensjami. Z auta wyskoczyło dwóch facetów w kominiarkach Anulka podskakiwała na chodniku i coś do mnie szczebiotała, ale zajęty swoimi myślami nie słuchałem jej uważnie. Doszliśmy do skrzyżowania Błękitnej z Różaną, zatrzymaliśmy się, by spojrzeć, czy można przejść, gdy przed nami zatrzymał się opel kombi. Wyskoczyło z niego dwóch facetów w kominiarkach złapali Anulkę i próbowali wciągnąć ją do auta. Mocno trzymałem córkę za...