Karmiłam Wikusię piersią przez pół roku, tak jak wszędzie piszą. Potem już było tylko mleczko sztuczne i kaszki, malutka bardzo je polubiła. Zagęszczałam jej to mleko kaszką, żeby mocniej spała, każdego wieczora obowiązkowo była butla. Teraz nie wiem, jak ją tego oduczyć. Córka w nocy budzi się na kaszkę, a mnie serce pęka Naprawdę chciałabym, żeby Wikusia już normalnie spała i nie budziła się w nocy na jedzenie, w końcu to już 3-latka. Poszła do przedszkola i tam w ogóle nie woła o kaszkę, za to w domu to jej ulubione danie. Przed snem daję jej butelkę, bo w innym wypadku jest rozpacz. Każdej nocy jest co najmniej jedna pobudka, pociągnie kilka łyków i dalej śpi spokojnie. Proszę, nie hejtujcie mnie o tę butelkę. Próbowałam z kubeczkiem, ale rzuciła na podłogę i tyle. Za każdym razem robiła tak samo. Poddałam się. Już wolę, żeby się najadła niż mam z nią tak walczyć. Nie mogę patrzeć, jak płacze głodna.  W nocy jest podobnie. Jak nie dostanie kaszki, to tak żałośnie płacze, że serce mi pęka. Nie może spać i my z mężem też nie śpimy. Daję jej więc tę kaszkę i przynajmniej jest spokój, dziecko najedzone i wyspane. Kolacyjki staram się jej robić pożywne, jakieś placuszki, kanapeczki, makarony. Ładnie je, ale to i tak nic nie daje.  Czy jest jakiś sposób, żeby oduczyć dziecka nocnej butelki? Słyszałam, że dziecko samo odrzuca, kiedy jest na to gotowe. Ile to może potrwać? Natalia Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Jak wyrzucić 5-latka z małżeńskiego łóżka? Przychodzi do nas co noc, mam dość" "Siedzę z 2-letnim synem w domu, mąż twierdzi, że go rozpuszczam. A ja już nie mam siły do tego dziecka" "Mąż haruje...

Wyjechaliśmy nad morze ze znajomymi. My, tzn. ja, mąż i nasza 5-letnia córka. Znajomi to małżeństwo z 7-letnim synem. Ten Kubuś przy naszej Julce to taka niemota, że aż strach. I to wszystko przez jego rodziców! Karmienie 7-latka zupką Zaznaczę, że Kubuś to zdrowy chłopak. W dodatku wygląda nie na 7, a na 9 lat. Ale jego rodzice widocznie uważają, że zatrzymał się w rozwoju na etapie 2-latka. Bo jak można inaczej pomyśleć, wiedząc, że to dziecko samo nie jest w stanie zjeść zupy? Mama karmi go łyżką! Żeby na pewno się najadł i przypadkiem nie zachlapał koszulki… To dziecko nie jest w stanie samo zjeść również naleśników czy kotletów, jeśli mama najpierw mu ich nie pokroi.  Jak ta pierdoła pójdzie do szkoły? Tematy zakazane Ojciec Kuby próbuje trochę hamować żonę, ale sam odpuszcza. Znamy Tomka od lat. Mój mąż chodzi z nim na strzelnicę i siłownię. Uwaga: przy Kubusiu nie mają prawa poruszać tematu przemocy. Pistolet, amunicja, strzelnica – to są słowa, przy których rzekomo dostaje „małpiego rozumu”. Nie wiem jak on, ale jego mama, Sylwia – na pewno. Nie wolno też oceniać dzieci. Kiedy Kubuś i Julka bawili się na placu zabaw i okazało się, że chłopak boi się drabinki, po której nasza mała przeszła raz-dwa… Dostało nam się od Sylwii, tylko dlatego, że powiedzieliśmy do Julii: „Brawo!”. W parku linowym był jeszcze większy cyrk. Kubuś zrezygnował po pierwszej minucie. Z płaczem. Julka bawiła się świetnie. Czy muszę dodawać, że zabroniono wypowiadać słowa: „park linowy” w obecności Kubusia? Właśnie tak było! 7-latek sam nie chodzi do WC! Mnie nawet nie chodzi o jakieś stereotypy, że jak chłopiec to nie ma prawa płakać i zawsze musi pokonywać wszelkie trudności. Chodzi wyłącznie o wiek tego dziecka. Które nawet nie chodzi samo do...

Choć trudno w to uwierzyć, fakty są takie, że pierwszoklasiści nie potrafią samodzielnie się ubrać, zawiązać butów, a nawet jeść… Stąd moja prośba do rodziców, ale i nauczycielek przedszkola: zanim dzieci pójdą do szkoły, nauczcie je podstaw samodzielności. Co powinien umieć 7-latek? Uprzedzając Państwa złośliwe komentarze, pragnę podkreślić, że o tym, co powinno umieć dziecko rozpoczynające naukę w szkole, mówi PODSTAWA PROGRAMOWA wychowania przedszkolnego. To tam określono, że dziecko wkraczające w wiek szkolny powinno wiedzieć jak: poprawnie umyć się i wytrzeć oraz umyć zęby, samodzielnie korzystać z toalety, samodzielnie ubrać się i rozebrać. Oczywiście w podstawie programowej jest o wiele więcej wytycznych. Dotyczą one różnego rodzaju gotowości do nauki i życia społecznego. Na ten temat już nawet nie chcę się wypowiadać… Ze wszystkim z roku na rok jest coraz gorzej. Dzieci nie są niczemu winne Wróćmy do samodzielności. Jako pedagog mam świadomość, że dzieci nie są tu niczemu winne. To my, dorośli odpowiadamy za to, jak bardzo są samodzielne. I oczywiście nie mam tu na myśli dzieci z orzeczeniami o niepełnosprawności – ich kłopoty z samodzielnością to zupełnie odrębny temat. Mam na myśli wyłącznie dzieci, które – mimo braku orzeczeniu o niepełnosprawności – wykazują się totalną niesamodzielnością. Jak to możliwe? Jedyne wyjaśnienie jest takie, że dorośli są nadopiekuńczy i wyręczają dzieci we wszystkim. Babcie wiążą uczniom buty My, nauczyciele widzimy, jak mamy i babcie (ale tatusiowie i dziadkowie też) wiążą naszym uczniom buty. Noszą za nich plecaki. Zakładają kurteczki, zapinają suwaki… Efekt? Dzieci w szkole pozbawione tego „wsparcia” czują się kompletnie bezradne. Dlatego, że my, nauczyciele, nie mamy możliwości chodzić z wszystkimi uczniami do toalety,...