Nowy lek podano po ostatnich świętach Bożego Narodzenia. Drugą dawkę – na początku stycznia. Olek zmarł 4 lutego 2024 roku. „Mój promyczek. Mój skarb” Olek zachorował, gdy był malutki. Ku radości jego bliskich, leczenie przynosiło wspaniałe efekty i chłopiec rozwijał się doskonale. „Był taki pomocny w domu, taki radosny, takie miał dobre stopnie. Mój promyczek, mój skarb” – mówi mama, która nie może pogodzić się ze śmiercią synka. Gdy latem nastąpiła wznowa i Olek przestał chodzić, wszyscy mieli nadzieję, że wszystko skończy się dobrze. I wiele na to wskazywało. Do czasu, aż po Bożym Narodzeniu lekarz zaordynował cytarbinę. Końska dawka? Już pierwsza dawka podana 28 i 29 grudnia 2023 roku sprawiła, że Olek poczuł się źle. Kolejną dawkę Olek dostał 4 i 5 stycznia 2024 roku. „Po drugiej dawce było jeszcze gorzej. Wiedział, że coś jest nie tak. To przecież nie była jego pierwsza chemia w życiu. Błagał, żebym mu pomogła. Krzyczał: mamusieńko, pomóż. A ja nie pomogłam, bo nie mogłam” – mama nie może powstrzymać łez. Mama chłopca jest z wykształcenia farmaceutką. Gdy zaczęła analizować dawkę leku przepisaną przez lekarza, odkryła, że była ona przeznaczona dla chłopca, który ważył 43 kg. A Olek ważył wówczas o 10 kg mniej. Jego wątroba była osłabiona przez stan zapalny (wirusowe zapalenie HBV i HCV). Rodzice: były wskazania do przerwania chemioterapii Mama i tata chłopca oraz jego starsza, dorosła siostra, uważają, że Olek mógłby żyć. W zawiadomieniu do prokuratury rodzice napisali: „Śmierć naszego syna jest — według naszego przekonania — efektem nieprawidłowego leczenia, w tym w szczególności przedawkowania [...] leku cytarabina (nazwa handlowa: Alexan), a równocześnie jest efektem prowadzenia u Oleksandra intensywnej chemioterapii, mimo istotnych wskazań do jej...

Kobieta chciała rodzić siłami natury. Bez znieczulenia. Planowała też od pierwszych chwil po porodzie nawiązać więź z córeczką. Do szpitala zabrała torbę z pięknym, kombinezonem niemowlęcym i ciepłą czapeczką, które bardzo długo wybierała z myślą o dniu, w którym wraz z maluszkiem będą wracać do domu. Okazało się, że musi mieć cesarkę Plany związane z porodem naturalnym okazały się nie do zrealizowania, gdy lekarze zdecydowali o cesarskim cięciu. Organizm kobiety na znieczulenie podane przed cc zareagował źle. Gdy jej córeczka pojawiła się na świecie – mama była nieprzytomna i zupełnie nie wiedziała, co się dzieje. Obudziła się na ciemnym, szpitalnym korytarzu. Zorientowała się, że jej brzuch jest zdecydowanie bardziej płaski. Zegar na ścianie pokazywał, że od chwili, gdy zabrano ją na salę porodową, minęły 2 godziny. Bliscy wyjaśnili jej, że czeka na wolne miejsce na szpitalnej sali. Kiedy była już na sali z córką, nic dalej nie chciało się układać tak, jak zaplanowała. Nie mogła karmić piersią Nie miała pokarmu, więc nie mogła karmić córeczki piersią. Mała cały czas płakała. Podczas czwartej doby w szpitalu mama marzyła tylko o tym, żeby poprosić anestezjologa o narkozę, by tylko całkowicie się „wyłączyć”. Była wykończona brakiem snu, skutkami znieczulenia i nieustającym płaczem dziecka. Wtedy też podjęła decyzję, że przekaże córeczkę do sali noworodków, by móc się wyspać. Był rok 2002 i z takiej możliwości korzystało wiele Amerykanek. Co prawda plan matki nie zakładał takiej opcji, ale... wtedy czuła, że kolejna doba bez snu to zły pomysł. Następnego dnia miała wrócić z dzieckiem do domu Rano przyszła po córeczkę. Zabrała ją do swojej sali i ze zdumieniem odkryła, jak bardzo zmieniło się jej dziecko. Niemowlę miało bardziej kręcone włosy i egzemę…...

Aurelia przyszła na świat na początku lipca 2022 r. Gdy na plecach i nóżce niemowlęcia wystąpiły siniaki, rodzice poprosili o pomoc pediatrę. Ta skierowała dziecko do szpitala w Gorzowie Wielkopolskim. Aurelia spędziła tam kilka dni na obserwacji, a w tym czasie ruszyła machina systemu – lekarze zawiadomili służby o tym, że Aurelia jest w domu bita. Trzy zawiadomienia o przemocy domowej Jednak tym razem rodziców wypuszczono z dzieckiem do domu. Gdy zgłosili się do kolejnego lekarza z zasinieniami na ciele dziewczynki, ten ponownie powiadomił służby. Tym razem jeszcze tego samego dnia do domu rodziców Aurelii zawitali policjanci oraz pracownicy Gorzowskiego Centrum Pomocy Rodzinie. Dziecko odebrano rodzicom w związku z podejrzeniem o stosowaniu przemocy fizycznej wobec dziecka . „Czułam się, jakby ktoś wyrwał mi serce” – o zdarzeniu powiedziała pani Amanda, matka dziewczynki. Sąd zdecydował: Aurelia ma wrócić do domu Rozprawa przed sądem rodzinnym odbyła się 7 września 2022. Rodziców oskarżono o przemoc domową wobec Aurelii. Na szczęście biegły, który zeznawał w tej sprawie, stwierdził, że zasinienia na ciele dziecka mają podłoże chorobowe i nie są wynikiem przemocy – utrzymują się cały czas w tych samych miejscach i nie zmieniają wyglądu jak wybroczyny po uderzeniach. Dzięki jego opinii jeszcze tego samego dnia rodzice mogli po dwóch miesiącach odzyskać córeczkę . Teraz czeka ich zadanie znalezienia lekarza, który ustali, dlaczego skóra dziewczynki uległa zasinieniu. Rodzina pozostanie jednak pod opieką kuratora sądowego i pracowników opieki społecznej. Źródło: polsatnews.pl Piszemy też o: Chciały porwać dziecko ze sklepu Matka potrąciła samochodem własne dziecko Zauważył, że za kierownicą auta śpi mężczyzna, a w foteliku obok jest małe dziecko