Gdyby kilka lat temu ktoś powiedział mojej córce, jak będzie wyglądała nasza rodzina, nie uwierzyłaby w to. Ten palant od fizyki wlepił mi jedynkę! Głupek jeden! – moja córka Julka, gimnazjalistka, była po prostu wściekła!    Wściekłam się i ja… Ale nie za tę jedynkę. Gdy sama chodziłam do szkoły, fizyka też była moją piętą achillesową… Ciśnienie podniósł mi ten „palant” i „głupek”!   – Julia! Jak ty się wyrażasz o nauczycielu i jednocześnie wicedyrektorze waszej szkoły?! – wykrzyknęłam. – Nie tak cię wychowałam! Masz szanować dorosłych! Ostatni raz tak powiedziałaś o kimś starszym! A na poprawienie tej jedynki daję ci dwa tygodnie!  Rzadko podnosiłam głos na córkę, ale tym razem przesadziła Wychowywałam ją sama, ojciec Julki nie interesował się nią. Bardzo dbałam, aby wyrosła na porządnego człowieka. A ta, ledwo poszła do gimnazjum, diabeł w nią wstąpił! Zamiast grzecznej, kochanej córeczki, stała przede mną jakaś obca dziewucha!   – Zawiodłaś mnie i tyle. Nie tą jedynką, bo to się każdemu może zdarzyć. Tylko tym, jak mówisz o innych ludziach! Nie sądziłam, że koledzy będą mieli na ciebie większy wpływ niż to, czego uczyłam cię latami! – popatrzyłam jej prosto w oczy.   – Oj, mamo, nie o to chodzi – córka złagodziła ton. – Wiem, czego mnie uczyłaś i pamiętam o tym. Ale ten wicedyrektor fizyk jest naprawdę beznadziejny! Wiesz, on zachowuje się tak, jakby był… Jakby był z zawodu dyrektorem! – wypaliła.   To, co mówiła, było trochę bez sensu, ale zrozumiałam, o co jej chodzi… Moja córka, a także jej koledzy i koleżanki z klasy mieli ostatnio „fazę” – jak to nazywali – na oglądanie starych, polskich komedii. I zasłyszane w nich zwroty wplatali potem z upodobaniem do codziennego słownictwa. Trzeba było znać kultowe teksty, bo to był prawdziwy...

Dziewczynka miała trzynaście lat i sporą nadwagę. Brzuch bolał ją tak bardzo, że lekarz nie mógł jej zbadać. Zlecił więc usg. W naszym szpitalu widziałam już różne rzeczy. Ale to, co wydarzyło w tamtą sobotnią noc dwa miesiące temu, będę pamiętać chyba do końca życia. Bo jak tu zapomnieć o sytuacji, w której przyjmuje się na oddział jedno dziecko, a wypisuje… dwoje. Ona miała nadzieję, że coś jej zaszkodziło  Zapowiadała się spokojna noc. Siedziałam z lekarzem i inną pielęgniarką w dyżurce i kończyłam kawę. Dochodziła północ, a my do tej pory mieliśmy tylko pięć interwencji. Jak na oddział ratunkowy szpitala dziecięcego, niewiele. Właśnie miałam umyć kubek, gdy dostaliśmy wiadomość, że wiozą trzynastolatkę z bardzo silnym bólem brzucha.    – Pewnie wyrostek – stwierdził lekarz.    – Sprawdź, czy sala operacyjna jest w razie czego gotowa – polecił mi.    Dziewczyna przybyła do nas pięć minut później. Za niosącymi ją na noszach ratownikami wbiegli przerażeni rodzice.    – Ratujcie nasze dziecko! – błagali.    Z informacji, które udało mi się od nich wyciągnąć, wynikało, że córka zaczęła mieć bóle kilka godzin wcześniej.    – Agatka lubi zjeść, ma sporą nadwagę… Myśleliśmy z mężem, że to niestrawność – relacjonowała gorączkowo mama. – Dałam jej krople żołądkowe i coś na wątrobę. Byłam pewna, że leki pomogą. Ale było coraz gorzej. Więc mąż wezwał karetkę. O Boże, mam nadzieję, że nie za późno… – denerwowała się.    Zapewniłam ją, że córka jest bezpieczna w naszych rękach i na pewno wszystko dobrze się skończy. Poprosiłam, by usiedli w poczekalni.    – Jak tylko będzie coś wiadomo, poinformujemy państwa – obiecałam.   Wyglądało na to, że młodziutka pacjentka jest w bardzo poważnym stanie. Wiła...

We wrześniu zostanę tatą, jestem szczęśliwy, podekscytowany, ale i trochę niepewny… No bo moja narzeczona ma dziwne poglądy.   Zawsze słyszałem, że mężczyźni są nieodpowiedzialni, a kobiety, które zazwyczaj same muszą dźwigać ciężar domowych obowiązków i wychowania dzieci, są przez nich wykorzystywane. Tak mówiła nawet moja rodzona matka. Tym biadoleniem na chłopów tak mnie i bratu w głowach poukładała, że jak Jurek zaraz po technikum zmajstrował dzieciaka, wcale się ojcostwa nie wypierał, tylko od razu się ożenił. Co prawda, synowa nie za bardzo przypadła do gustu naszej rodzicielce, ale co było robić.   – No nic, syneczek nawarzył sobie piwa, będzie je musiał wypić – powiedziała i przed ślubem w kościele pobłogosławiła młodą parę. Ależ mi się ona spodobała! Jest ładna i bardzo kobieca Potem swoje nauki wpajała do głowy moim siostrom. Wciąż je upominała, żeby sobie żadnych obiboków i drani nie wynalazły na mężów, i przed ślubem, broń Boże, w ciążę nie zaszły. Na szczęście moje siostry, Monika i Sylwia, posłuchały matki, mężów znalazły sobie dobrych i pracowitych. Każda ma już dwójkę dzieci, urodzonych w jak najbardziej przepisowym terminie.   Tylko ja wciąż jestem kawalerem, mimo że z naszej czwórki najstarszy. I wygląda na to, że właśnie ja będę miał nieślubne dziecko, chociaż bardzo chciałbym się ożenić z mamą mojej córeczki. Już wiem, że będzie dziewczynka, zgodziliśmy się z Grażynką dać jej na imię Adrianna…   Ale tylko w kwestii imienia jesteśmy z moją narzeczoną zgodni. Bo w innych ważnych sprawach dla nas obojga nie możemy się porozumieć. No nic, może zacznę od początku.   Ja jakoś do dziewczyn nie miałem szczęścia. Kręciło się wkoło kilka, ale żadna mi się tak bardzo nie podobała, żeby się wiązać na stałe. Uważałem więc bardzo, żeby z tych...