Poddałam się już po pierwszych paru miesiącach w przedszkolu. Na początku jeszcze prałam, szorowałam, cerowałam. Potem przestałam, bo i po co? To na nic, syzyfowa praca. A czy dzieci naprawdę muszą się do tego przedszkola stroić jak na pokaz mody? Bez przesady. Jak widzę dzieci w ciuchach z Guessa, to mi słabo Syn regularnie przychodzi z dziurami na kolanach, łaty nie pomagają. Plamy z obiadu, soku, flamastrów czy czego tam jeszcze to już normalka. Przestałam w ogóle zwracać na to uwagę. Córka to samo, plama na plamie. Wrzucam do pralki, nie zejdą, to trudno. Marcel idzie na drugi dzień do przedszkola z wielką plamą na brzuchu, a Julka z poszarzałymi rękawkami. Czy to takie straszne? Komu to przeszkadza? Przecież nieskazitelnie białe koszulki i tak by zaraz umazali. Nie oszczędzam na jedzeniu, basenie czy wakacjach, ale akurat ubrania dla dzieci kupuję najtańsze. Szkoda mi pieniędzy i tyle. Nie stać mnie, żeby co tydzień kupować synowi nowe spodnie, i to jeszcze markowe, a córce nowe sukienki. Mamy komplet na sezon i to ma wystarczyć. Jak się dziura zrobi na kolanie, to jeszcze da się trochę ponosić. Nie przesadzajmy, przedszkole to nie Wersal. Na widok dzieci w bluzeczkach od Guessa i spodenkach z Benettona naprawdę robi mi się słabo. Ładne to, owszem, ale przecież tylko przez chwilę, do pierwszej dziury. No chyba że rodziców faktycznie stać na takie wydatki co tydzień, to czemu nie?  Tylko proszę, nie hejtujcie mnie za to, że mam inny pogląd. I nie wymagajmy od dzieci, aby paradowały po przedszkolnym placyku w śnieżnobiałych koszulkach i spodniach w kancik. To tylko dzieci, nie modele. Wera Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też:...

Filmik ukazał się na portalu X (Twitter) i w komentarzach od razu zrobiło się gorąco. Choć tak naprawdę, na widok przedszkolaków na mrozie pewnie nie jedna osoba miała zimne dreszcze.  Przedszkolaki na mrozie Na nagraniu widać przedszkolaki na dworze, które mimo śniegu i mrozu mają na sobie tylko bieliznę. W pewnym momencie opiekunka sięga po wiadro i polewa dzieci wodą. Na 1 dziecko przypada 1 niebieskie wiaderko z wodą. Polane wodą maluchy ze śmiechem biegną do przedszkola… Rozgrzać się, tupiąc mocno nóżkami. Hartowanie przedszkolaków za zgodą rodziców Okazuje się, że na takie metody na hartowanie dzieci zgadzają się ich rodzice. Uważają, że dzięki temu organizmy dzieci będą dużo silniejsze niż ich rówieśników, którzy nie wiedzą, co to zimno. Wiadomo też, że udział w tej „zabawie” na mrozie biorą wyłącznie zdrowe przedszkolaki. Nagranie polubiło 4 269 internautów.  „Powinniśmy to wprowadzić” Jedni internauci nie mogą patrzeć na marznące dzieci i piszą, że w wielu krajach takie coś skończyłoby się pozwaniem do sądu pracowników przedszkola. Za znęcanie nad dziećmi. Wśród komentarzy pojawiły się też głosy ludzi, którzy uważają, że takie hartowanie ma sens: „Wyrosną na ludzi o silnych ciałach i umysłach. Nie tak jak amerykańskie dzieci, zmuszane do oglądania lgbtxyz i programów z osobami uzależnionymi od tłuszczu, jedzenia i gier”. „Nauka śmiania się ze śniegu to dobra lekcja dla tych, którzy zmagają się z tym śniegiem i zimnem przez 6 – 9 miesięcy w roku. Powinniśmy to wprowadzić w Kanadzie”. Pod materiałem na temat hartowania przedszkolaków, który opublikował Fakt, polscy internauci również piszą, że nie ma w tym nic złego: „U nas powinno być tak samo, dzieci trzeba hartować”. Ktoś napisał, że u nas to nie przejdzie, bo wtedy musiałyby upaść wszystkie...

W przedszkolu Aluś ma 5 posiłków, jedzenie jest dobre, gotowane na miejscu. Wszystko zjada ze smakiem, nieważne czy szpinak, brokuły, czy kasze, tak mówią panie. Obiadek o 12, podwieczorek o 15 i jeszcze jeden o 17. W domu od progu woła 'jeść'. Trochę się martwię. Nie nadążam z gotowaniem dla synka Droga Redakcjo, mój problem może jest dziwny, bo zwykle mamy narzekają na brak apetytu u maluszków. Tymczasem mój Aluś je tyle, że już nie wiem, czy wszystko z nim w porządku. Nie jestem pewna, czy dobrze go karmię, myślałam, że sprawę załatwi przedszkole. No bo w końcu dają tam 5 wartościowych posiłków, są i dania na ciepło, zupki, i owoce. Byłam pewna, że synek po południu wróci do domu najedzony. Może jeszcze bułeczkę zje albo mleczko wypije i tyle. Ale on wraca do domu głodny, przynajmniej tak mówi. Ostatnio gotowałam w domu ziemniaki, były schabowe i marchewka z groszkiem. Do tego zrobiłam mężowi pierogów na następny dzień, był też ryż z jabłkami na kolację. Alek zjadł wieczorem drugi, pełny obiad, jeszcze złapał ojcu parę pierogów i próbował ryżu. Szczerze, to byłam w szoku. Tak jest prawie codziennie, synek zjada po przedszkolu drugi obiad i zupę, i jeszcze woła o kolację. Czy powinnam mu bronić tyle jeść? Może coś innego przygotować, lżejszego, może tylko jakąś cienką zupkę albo chałeczkę z masłem? Przecież to dziecko ma dopiero 5 lat, a je jak chłop. Irka Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Przestałam zapraszać do siebie znajomych z dziećmi. Wystarczy, że raz bachory zdemolowały mi mieszkanie" "Dlaczego przedszkola otwierają tak późno? Jak zdążyć do pracy? Na nockę mam jechać z 2-latkiem?" "Córka wymyśliła sobie...