Kosztowało mnie to mnóstwo nerwów i awanturę z mężem, ale uważam, że dobrze obroniłam moją córeczkę przed fiksacjami tej kobiety. Nie będę jej nawet nazywać teściową, bo na to nie zasługuje. Teściowa nie będzie mi psuć dziecka Droga Redakcjo, my z mężem nie jesteśmy zbyt wierzący, więc wcale nie zależało nam na religijnej uroczystości. Ale że Lilianka bardzo przeżywała ten dzień, suknię, kwiaty, tort, to postanowiliśmy zorganizować dla niej wystawne przyjęcie komunijne w gronie rodziny. Było pięknie, do czasu. Teściowa Teresa od zawsze uważała, że musi nasze dziecko wychować, bo my tacy wyzwoleni jesteśmy, że tylko zmarnujemy Liliankę. To jej jedyna wnuczka jak na razie, więc bardzo przejęła się swoją rolą. Źle, że przymykałam na to oko. Tym bardziej, że to kobieta z klapkami na oczach, zacofana i zakompleksiona. Zgodziliśmy się na tę komunię, bo przecież byłby lament w rodzinie, gdyby dziecko nie poszło jak inne koleżanki. Ale gdybym wiedziała, że teściowa będzie takie cyrki odstawiać, to bym się wypięła na ten cały interes i tyle. Zaczęło się od tego, że Lilka miała wg teściowej 'niestosowną' sukienkę, za bardzo odkryte ramiona i w ogóle za dużo koronek. 10-latka usłyszała na własnej komunii, że tak nie przystoi, bo tak się ubierają lafiryndy! Zacisnęłam zęby, nie chciałam psuć nastroju.  Ale potem to już było tylko gorzej. Kiedy Lilka dostała śliczną, złotą biżuterię od mojej siostry, teściowa wypaliła, że to chyba dla jakiejś damy, ale nie dla takiej małej siksy. Dokładnie takich słów użyła. Zagotowałam się. Miarka się przebrała, kiedy kazała mojej córce usługiwać gościom i podawać przekąski, bo to zadanie dla dziewczynek. Malutka była już bliska płaczu, nie rozumiała, dlaczego babcia tak ją traktuje. I to w taki dzień! Szczerze przyznaję, że nie wytrzymałam. Może działałam pod wpływem...

Droga Redakcjo, piszę z ciężkim sercem, bo nastał trudny czas dla mojej rodziny. Wydatki mamy ogromne od kilku miesięcy, pensje nie rosną, a tu jeszcze zbliża się komunia naszej Beatki. Muszę się zapożyczyć, żeby nie wyszło przed rodziną, że jesteśmy jakimiś biedakami albo skąpimy pieniędzy na córkę w dniu jej święta. Chwilówka to dla nas jedyne wyjście, chociaż nie mam pojęcia, jak ją spłacimy. Komunia będzie na kredyt, tylko co potem? Wszyscy w szkole szykują się do komunii, matki rozmawiają w kółko o sukienkach, ozdobach i cateringu. Też wpadłam w ten komunijny szał i serce mi się ściska na myśl, że mnie na to wszystko nie stać. Podjęliśmy z mężem decyzję o szybkiej pożyczce, bo jak inaczej – to komunia naszej jedynej córeczki, a my właśnie teraz mamy zaciskać pasa? Muszą być goście, a wyjdzie co najmniej 20 osób, bo nie wolno nam pominąć żadnej ciotki. Byłaby obraza majestatu i awantura na całą rodzinę.  Goście muszą dobrze zjeść, 3 dania i deser to minimum, do tego napoje, kawy, menu dla dzieci. Wszystko w pięknej oprawie, kwiaty, balony, zaproszenia. O zabawie bez alkoholu nie ma mowy, bo nas wyśmieją. Mamy upatrzoną restaurację w okolicy, biorą tam 300 zł za talerzyk. No dramat po prostu, ale co zrobić? Tańsze miejscówki wyglądają biednie, w menu tylko paluszki i woda. Mam nadzieję, że Beatka przynajmniej dostanie jakieś porządne prezenty i trochę gotówki, bo inaczej pójdziemy z torbami. Zobacz też: "Mój syn podliczył koperty z komunii i wpadł w szał. Gdzie popełniłam błąd?" Ile dać na komunię w 2024: ile do koperty od dziadków, chrzestnych, rodziny? Krótkie życzenia komunijne dla dzieci – czego życzyć dziecku z okazji pierwszej komunii świętej?

Udaję nawet przed moją siostrą i szwagrem, że w kościele czasem bywam. Może nie co niedzielę, ale coś musiałam im powiedzieć, kiedy poprosili mnie na chrzestną. Głupio mi tak przed nimi, bo oni nawet głowami kiwają, że my z Darkiem mieszkamy na kocią łapę już pół roku. Okłamaliśmy ich, że już się zaręczyliśmy i że oczywiście ślub niebawem. Chcę być chrzestną, ale muszę nakłamać Nie mam w zwyczaju oszukiwać ludzi, ale przyparli mnie do muru. Kocham Marcelka jak własnego synka, nie chcę też zawieść siostry. Zależy mi na byciu chrzestną, tylko problem polega na tym, że mi z kościołem trochę nie po drodze. Najpierw będę musiała nakłamać na spowiedzi, że niby żałuję za grzechy i takie tam. Pomijam fakt, że spowiedź i komunia to dla mnie szopka. Księdzu powiem, że praktykuję i że z narzeczonym planujemy ślub. Przemilczę konkubinat, antykoncepcję i inne grzeszki z przeszłości. No bo nie uwierzę, że ludzie to się tak ze wszystkiego zawsze spowiadają. Miałabym wyciągać przed księdzem jakieś brudy ze szczenięcych lat, typu używki, imprezy i romans z żonatym? Niby po co? Lepszą chrzestną od tego nie będę. Zrobię z siebie świętoszkę. Trochę mi jednak wstyd. Czy to wypada? Czy mogę zostać chrzestną siostrzeńca, nawet jeśli nie jestem taką dewotką jak moja siostra? Marzę o tym, żeby Marcelek mnie pokochał jak druga mamę, chcę być obecna w jego życiu we wszystkich ważnych momentach. To chyba nic złego? Dorota Od Redakcji:  Jeśli  chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl .  Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: Czy chrzestna może być w ciąży? Matka chrzestna: obowiązki, formalności, zwyczaje Ojciec chrzestny dostał listę żądań od rodziców. Nie mógł uwierzyć, o co go...