Nie uważam, żebyśmy w domu stosowali jakieś wymyślne metody wychowawcze, chociaż niektórzy pewnie popukają się w głowę. Trudno, moje dziecko, moje zasady. Nie daruję tym opiekunkom, że podeptały to, co udało mi się osiągnąć. Tłumaczyłam – nie przytulać! Droga Redakcjo, to nigdy nie powinno się przydarzyć i mam nadzieję, że w nowym przedszkolu zostaniemy potraktowani z szacunkiem. Uważam, że zasady rodziców to świętość i panie w przedszkolu mają obowiązek ich przestrzegać. Jestem wściekła, bo mnie totalnie zlekceważyły i skrzywdziły moją córkę. Marcysia jest bardzo wrażliwym dzieckiem. Nie toleruje dotyku ani przytulania, może przytulać się tylko do mnie, taty i babci. Bardzo tego pilnujemy, bo zdarzało się, że na dotyk obcych ludzi reagowała paniką i histerią. Druga rzecz, że nie chcemy, aby przyzwyczajała się do tego, że obcy ludzie mogą się do niej za bardzo zbliżać i dotykać. Kwestia zdrowia, higieny i bezpieczeństwa. Ona już naprawdę czuła się całkiem bezpiecznie, choć wcześniej bała się ludzi. Poszła do przedszkola, co było sporym postępem. Z obrzydzeniem odkryłam, co zrobiły przedszkolanki. Marcysia sama mi powiedziała, choć z trudem, bo dławiły ją łzy. Tamtego dnia kiedy ją odbierałam, była przygaszona, a potem w drodze do domu pękła. Po prostu zaczęła histerycznie płakać i łkać. Okazało się, że w przedszkolu miała scysję z inną dziewczynką i opiekunki zamiast pocieszyć ją ulubionym misiem albo zaprowadzić na bok, żeby mogła odpocząć w ciszy, zaczęły ją tulić! Zrobiły to, chociaż tłumaczyłam i prosiłam – nie przytulamy mojego dziecka! Odsunąć od dzieci, dać jej ukochanego misia, porozmawiać – tak. Dotykanie – nie! Mówiłam, że tego od nich wymagam! Czy to takie trudne?! Nie interesuje mnie, że w przedszkolu są takie zasady i inne dzieci dobrze reagują na przytulanie. Moja córka jest...

Kochana Redakcjo, proszę o anonimowy post, bo nasze rodzinne zwyczaje higieniczne nie wszystkim się podobają. Już słyszę te oburzone głosy! Nie chcę, by ktoś wytykał palcami mnie lub moje dzieci. Chociaż przecież nie robimy nikomu krzywdy. Dzieci zdrowe, więc o co chodzi?  Jesteśmy normalną rodziną, mama, tata, dwie córki i pies. Czy to naprawdę aż takie straszne, że nie kąpiemy dziewczynek codziennie? Zaczęło się od Amelki, która od urodzenia ma okropne problemy ze skórą. Częsta kąpiel jej szkodzi, o basenie możemy zapomnieć. Specjalne kosmetyki, natłuszczanie, maści... Bywało ciężko, bo wszystko ją swędziało, miała rany. Zauważyłam, że jak wykąpiemy ją raz w tygodniu, to jest dużo lepiej. Częste mycie skraca życie, czyż nie tak?  Młodsza Zosia nie ma takich problemów, ale nie uważam, że dziecko musi myć się każdego wieczora. Przyznam szczerze, że my z mężem też tego nie robimy. Strata czasu, wody i zdrowia. Skórę mam zdrowszą niż jakbym codziennie szorowała się mydłem. Nasze babki kąpały się tylko w soboty, czy to nie jakiś rodzaj mądrości ludowej? Teraz też lekarze nie zalecają codziennych kąpieli, nawet niemowlętom. Dla mojej mamy to nie do pomyślenia, załamała ręce, kiedy zabroniłam jej wykąpać dziewczynki podczas pobytu u dziadków. Nie mam jednak zamiaru ani potrzeby tłumaczyć się ze swoich decyzji. Niestety moja młodsza Zosia wygadała koleżankom w szkole, że myje się tylko w weekendy. Wyśmiały ją, co było do przewidzenia. Zawiodłam się jednak na nauczycielce, która zamiast stanąć w obronie Zosieńki, rzuciła kilka kąśliwych uwag. Moja córka usłyszała np., że mama powinna lepiej o nią zadbać (!). Nauczycielka nie zareagowała też na chamskie docinki dzieci o rzekomo brzydkim zapachu ubrań mojej córki (dokładnych słów nawet nie zacytuję...). Zosia płakała sama w toalecie, czy to tak powinno być? Moje...

Droga Redakcjo, niby mamy XXI wiek, a wszawica jest u nas zmorą, jakbyśmy żyli w średniowieczu. Nie rozumiem, dlaczego rodzice nie dbają o włosy i głowy swoich córek. Mój syn nigdy nie złapał tego świństwa, to chyba o czymś świadczy? Myjcie, czeszcie, a najlepiej zetnijcie Proszę mnie źle nie zrozumieć, nie mam nic przeciwko długim włosom u dziewczynek, ale jeśli już taka księżniczka zapuści loki, to trzeba umieć o nie dbać. Wydaje mi się, że takie rzeczy jak codzienne mycie, poranne czesanie i wiązanie włosów do szkoły powinny być jasne i oczywiste dla wszystkich rodziców. U nas w szkole temat wszawicy powraca co roku. Niby nikt nie mówi tego głośno, ale przecież wiadomo, że to dziewczynki roznoszą zarazę. Powiem więcej, to nawet widać! Dziewczynki się drapią, trudno to ukryć. Mój syn twierdzi, u niektórych to nawet widział chodzące robaki! A rodzice co? Niedowidzą? Ja rozumiem, że wstyd się przyznać, ale nie wyobrażam sobie, żeby w domowym zaciszu nic z tym nie robić! Cierpi na tym cała szkoła. Nauczycielki biorą zwolnienia, boją się, pewnie niektóre też się zaraziły.  Mam prośbę, jeśli ktoś nie chce albo nie umie zadbać o długie włosy córki, to niech je zetnie. Bez przesady, nic się takiej księżniczce nie stanie, jak pochodzi trochę bez loków. Mój syn nigdy nie miał wszawicy. Nie słyszałam też, żeby któryś z jego kolegów miał. Krótkie włosy – zero problemów. Już nie wspomnę o myciu i higienie, to u nas codzienne nawyki.  Ewelina Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: "Nie przeginam z higieną i mam zdrowe dziecko. Przestańcie wyparzać każdy garnek, to i choroby się skończą" "Codziennie sprzątam, piorę i odkurzam, a...